Weer lekker op dreef

Hallo allemaal, hier weer even een update vanuit SL

Met mij gaat alles goed. Voel me net af en toe assepoester. Bij de lokale bevolking slapen zorgt er ook voor dat ze verwachten dat ik me als een SL dame gedraag :-) . Dat houd vooral in dat ik eigenlijk voor het donker binnen moet zijn. Daarnaast is drank uit den boze (doen vrouwen hier niet) en roken eigenlijk ook (doen ze ook niet), maar daar klagen ze alleen maar over. Verder gaat tussen 21.00 en 22.00 uur de buitendeur dicht en word er dus niet meer gerookt. Dit weekend niet naar Hikkaduwa geweest maar volgende week wel weer.

De tijd gaat erg snel. Nu al weer 2 weken hier en nog 3 te gaan. Opschieten dus!! Maar moet zeggen dat ik toch al wat dingen heb kunnen doen gelukkig.

Verder zie ik weer veel veranderingen in de omgeving in vergelijking met vorig jaar. Over het algemeen is er meer bedrijvigheid en kan ik voor steeds meer zaken ook in het dorp terecht. Telwatta heeft inmiddels ook een kopieerapparaat, wat erg handig is voor mijn werk.

Ik zat net even het nieuws te kijken en er was weer een bomaanslag in Colombo. Ik geloof vorige week ook al een. Ik probeer zoveel mogelijk hier in de buurt te blijven, dat is op dit moment toch het meest veilig.

Inmiddels ben ik weer helemaal terug in het dorpse leven. Verder ben ik op dit moment zo ongeveer de enigste buitenlander/witte die hier aan het werk is. Dat is wel erg veranderd sinds de Tsunami. Maar gelukkig trekt het museum toch ook wat meer witte mensen weer richting Telwatta.

Inmiddels zijn er weer nieuwe donaties binnengekomen van mensen die de projecten ondersteunen. Enorm bedankt voor jullie steun!!! Ook al zijn het kleine beetjes ze zorgen er toch voor dat ik wat zaken in gang kan zetten en kan bewerkstelligen.

Mijn hoofdkantoor is vooral bij de tempel bij de Nederlandse monnik Devamitte, zijn leraar Punjasara en zijn leerling Ariadhamma. Ik mag bij hun in de bibliotheek werken en ze helpen me met diverse zaken als ze de tijd hebben. Verder probeer ik Ariyahamma er zoveel mogelijk bij te betrekken. Hij is nog jong, maar ik vind dat hij toch wel een goede kijk heeft op zaken. Daarnaast heb ik inmiddels ook singhaleze fonts (letters) op mijn labtop en kan ik makkelijk teksten schrijven in het engels die hij dan weer vertaald. Verder kan ik gebruik maken van het printertje en kan ik af en toe mijn mail enz. checken en hoef ik niet steeds naar het internet café te gaan. Veder mag ik vaak mee-eten en word ik soms met de lekkerste zaken verwend. Zo heb ik voor het eerst van leven Haai gegeten. Ik wist niet dat dit zo lekker was!!!

Verder werk ik samen met Ruchi en consorten (neemt diverse vrienden steeds mee), Kamani van het museum, Sunny en Sanath (via de monnik, ik werk nu voor het eerst met hem)

Sowieso de gastvrijheid hier in het dorp vind ik nog steeds verbazingwekkend. Ook al klagen ze ook veel over het feit dat ze geen geld hebben en geen werk, maar goed dit is vaak ook aan henzelf te wijten (geld vooral voor de mannen). En natuurlijk word dit vooral tegen mij gezegd, want tja het is altijd het proberen waard om te kijken of Jacky nog iets voor hun kan doen. Maar ik geloof dat de meeste nu wel weten dat ze dan toch op dit moment bij Jacky aan het verkeerde adres zijn. Maar goed zij denken natuurlijk ook: Niet geschoten is altijd mis :-)

Museum
Aan het museum heb ik een klein beetje gewerkt de afgelopen week. Meeste tijd is toch aan het monument besteed.

Ik heb wat mensen kunnen observeren die het museum bezoeken. Is interessant om te zien voor mij. Veel singhalezen die op trip zijn komen vaak met de hele familie langs. Zo zie je dat het museum voor alle generaties interessant is. Wat me vooral elke keer weer verbaast is de aandacht en tij die de lokale bevolking aan het bekijken besteden.

Ik heb Rob en Lia leren kennen. Zij hebben mij gevonden via het kranten artikel van voor mijn vertrek. Twee Nederlanders uit soest die ook na de Tsunami hier in de omgeving hebben gewerkt. Zij hadden ook een echtpaar meegenomen die hier waren tijdens de Tsunami en die het dus zelf hebben meegemaakt. Rob wil kijken of hij in Nederland nog iets voor de projecten kan betekenen via zijn werk.

Los van het feit dat het museum de lokale bevolking help bij het verwerken van alle ervaringen, zo heb ik ook gemerkt dat het voor veel buitenlandse mensen, die de Tsunami en de gevolgen hebben meegemaakt hen ook helpt bij de verwerking ervan. Dikwijls word er toch een traan gelaten in het museum door diverse bezoekers, lokaal en internationaal.

Verder heb ik wat nieuw fotomateriaal gehad van Clare Allen. Een engelse fotografe die hier ook tijdens de Tsunami was en veel foto's heeft gemaakt. Zij doet u ook nog allerlei verschillende hulpverleningsprojecten hier in Sri Lanka. Ik heb haar van de week gezien en gesproken en ze gaat kijken hoe ze het project eventueel verder kan ondersteunen. Ze wil kijken wat ze via haar connecties in Engeland kan betekenen. Eventueel wat extra publiciteit en eventueel mij helpen bij zoeken naar extra beeldmateriaal. Van de week was er een man in het museum die op een van haar foto's stond. Hij heeft wel een half uur daar rondgedwaald. Weinig gezegd maar zijn gezicht sprak boekdelen en je kon zien dat er van alles door zijn hoofd ging.

Monument
De afgelopen week heeft vooral in het teken gestaan van het voorbereiden van de presentaties. Eerst een aantal posters gemaakt en flyers om in de omgeving te verspreiden. Vervolgens hebben we alle schetsen en plattegronden van het monument op A2 formaat gemaakt zodat we ze tijdens de presentatie kunnen laten zien. Daarnaast zijn er lijsten gemaakt die door de mensen kunnen worden ingevuld en waar de relevante gegevens kunnen worden geschreven.

De kop is er af. We hebben afgelopen zaterdag de eerste meeting gehad in Telwatta m.b.t. het monument. Er waren ongeveer 40 man/vrouw Voor een eerste aanzet was dit niet slecht. Van deze mensen waren er ongeveer 32 personen overleden. Ze wilden allemaal graag dat hun familieleden worden herdacht in het monument. Daarnaast zijn er een aantal mensen die graag in de monument werkgroep willen. Mensen kunnen ook invullen of ze behoefte hebben aan extra trauma hulp. De Nederlandse monnik wil proberen traumawerkers hierheen te krijgen die dan weer lokale mensen kunnen trainen.

Verder vinden ze het een goed project. Na het bekijken van de lijsten waren er een aantal opvallende zaken. De meeste mensen zijn nooit gevonden en dus eigenlijk nog vermist. Daarnaast is van veel ook geen geboorte datum bekend.

Tijdens de vergadering en in een brief daarvoor kwamen er ook een aantal andere zaken naar voren over zaken waar mensen nog mee zitten, zoals bijvoorbeeld huizen. Sommige mensen hebben 4 huizen en andere hebben niks. Hebben duidelijk gemaakt dat dit in een andere bijeenkomst kan worden besproken.

Komend weekend hebben we nog twee vergaderingen in de nieuwe Tsunami woonwijken: Galagodawatta en Amphegama. Vooral die twee omdat er veel mensen uit deze dorpen daar heen zijn verhuist.

Vandaag naar de A.G.A. (Assistent Gouverment Agent) - een soort hoofd van de gemeente - om te proberen de lijsten te bemachtigen van de overleden mensen. Ik ben hier inmiddels al een hele tijd mee bezig, maar het lijkt nu te gaan lukken. Met een beetje geluk hebben we ze woensdag. Maar ik durf pas te gaan juichen als ik ze zie. In ieder geval was de assistent van e A.G.A. erg te spreken over het project. Omdat veel mensen volgens hem nog mentaal last hebben van de Tsunami, maar ook dat er op dit gebied helemaal door niemand iets aan word gedaan. Hij vond het daarom erg belangrijk dat het monument er komt, omdat dit de mensen kan helpen hierbij. Hij heeft ons beloofd zijn uiterste best te doen om te zorgen dat de lijsten er woensdag zijn. Voor mij was het goed om dit verhaal te horen van iemand die bij de lokale overheid werkt. Daarnaast vond hij het project ook goed omdat het de mensen van de verschillende kaste en dorpen zal verbinden.

Ik heb vandaag planten plastic zakjes gemaakt met behulp vaan een ijzerzaag, aan twee zijden gesloten plastic tunnel en dit samenvoegen en boven een oliekaars te houden. Morgen wil ik de goede planten die op het monument land staan tijdelijk eruit halen en apart zetten. Zodat eind van de week de bulldozer zijn werk kan doen om het land egaal te maken.

We gaan op 21 maart Poya Day (volle maan dag word hier elke maand gevierd) de nieuwe planten en bomen planten zodat die vast de komende tijd kunnen gaan groeien.

Nou dat was het weer even voor nu,

Assepoester gaat er nog even 1 roken voordat de deur dicht is :-)


Oh ja we hadden van de week weer een slang in Matiwelle, een Polonga, dit schijnt een redelijk dodelijk ras te zijn. Voortaan doe ik maar weer mijn slippers aan s’avonds en ga maar niet meer lopen zonder zaklamp. Tja dit zijn toch zaken waar wij Nederlanders niet echt rekening mee houden.