Allereerst
Ik heb een goede reis gehad en ik ben inmiddels weer een beetje geacclimatiseerd. Had mazzel met de vlucht heen, zonder geboekt toch per ongeluk comfort class en was niet heel erg druk in vliegtuig dus 3 stoelen ter beschikking. Moet zeggen dat het dan goed te doen is. Hadden nog een korte stop in Muscat (OMAN) waar ik even kon bij paffen, aangezien in heel schiphol het niet meer mogelijk is om te roken, als je door de douane hebben. Gelukkig had Jenny me getipt en kon ik van te voren nog wat voorpaffen. Ik weet het is een slechte gewoonte, maar goed…..
Op dit moment slaap ik door de week bij de lokale bevolking bij Asoka en haar zoontje Sanesh van 4. Haar man is vorig jaar omgekomen tijdens een navy gevecht met de LTTE en dit was de zoon en broer van de familie die het museum runt. In de weekend huur ik in een goedkope kamer bij kennissen in Hikkaduwa.
Kenmerken: harde strooien matras (waar prinses op de erwt nog wel even voor moest omschakelen. Inmiddels ben ik redelijk gewend), wel gelukkig een muskieten net, honden geblaf s'nachts om je te herinneren dat je reeds in slaap was gevallen, staande toilet met kraantje water met deur, wasplaats zonder deur en douche kop ziet er niet naar uit dat hij gebuikt word. Douchen doe ik dus met jurk aan, ze willen graag dat ik voor 10 uur binnen ben, want qua veiligheid word de deur daarna niet meer open gedaan, na 6 uur niet meer buiten wandelen en alleen reizen met bekende tuk tuk driver (driewieler brommer). Het lijkt allemaal vrij spartaans en dat is het misschien ook wel een beetje maar geeft me wel een goed idee hoe de vrouwen hier leven. Verder is het leuk om in een gezin te verblijven en een aangename afwisseling t.o.v. het slapen in een toeristen plaats. Wel is het zo dat je voornamelijk met singhalezen leeft en dus niet heel goed kan communiceren. Vandaar dat ik heb besloten at ik 4/5 dagen hier iets in het binnenland verblijf en 2/3 nachten in het toeristen dorp om ook af en toe er even uit te zijn en wat meer contact te hebben met de buitenlanders hier.
Verder zijn prullenbakken, handdoeken (keuken) sporadisch te vinden hier. En loop ik vaak met zaken een tijdje rond totdat ik een geschikte wegwerpplek heb gevonden. Het meeste word buiten ergens op een hoop of in een gat gegooid.
Maar je blijft toch nog steeds een soort bezienswaardigheid, vooral als je weer op nieuwe plekken komt. En verder hoor je dat ze over je praten want je verstaat Jacky maar de rest van de zin niet. De meeste lokale mensen die ik ken en die mij nu weer zien hebben een aantal opmerkingen die steeds weer terug komen en waar ik erg om moet lachen. Verder zijn de volgende opmerkingen het meest van toepassing: Jacky is Sudu (betekent wit), Jacky fat, Jacky smoking not good (vrouwen roken en drinken hier niet), Lange haar is wel ok (vrouwen hebben hier bijna allemaal lang haar) en verder ben ik inmiddels te oud om een huwelijk voor te regelen :-)
Verder ben ik maandag langzaam aan weer begonnen. Op dit moment werk ik een deel van de tijd in het museum en een deel van de tijd voor het monument. Wat vooral weer op de proef word gesteld is geduld….en geduld…en geduld…
Qua muggen gaat het redelijk tot nog toe wel 1 zware nacht gehad, maar verder ok. En tja ik blijft een toetje voor hen dus ik probeer het een beetje over te geven.
Museum
Het was grappig om in het museum te komen en te zien dat er veel dingen waren veranderd. Dit vind ik alleen maar een goed teken aangezien het mij laat zien dat Kamani bezig is om het museum verder te ontwikkelen als ook aanpassingen te maken die zij denk dat ten goede komen voor het museum.
In het permanente deel van het museum is een houten muur vervangen door een stenen muur, i.v.m. met de veiligheid van de winkel ernaast waar al een aantal keren een inbraak is geweest. Ook hebben ze inmiddels een vriezer in de winkel die ze ook willen beschermen.
Op dit moment zijn we bezig om het expositie materiaal te herschikken naar aanleidingen van de ervaringen van het afgelopen jaar. Kamani heeft daar goede ideeën over en samen geven we dit dan vorm.
De spijkers waar de foto's mee hangen zijn inmiddels totaal verroest en al bijna vervaagd. De bleutack waar de foto's mee hangen in het permanente deel verliest zijn plakkerigheid en moet reeds weer vervangen worden. Teksten die Kamani aan de expositie heeft toegevoegd en met stift zijn geschreven en waarvan de tekst alweer redelijk vervaagd is. Verder houden de gelamineerde foto's het goed behalve dat ze erg stoffig en vies worden, door het zeevocht dat hier continu aanwezig is. Verder zijn zaken die geprint zijn vanuit de computer ook flink aan het vervagen. Al met al zijn dit soort zaken wel een aandachtspunt en is het zoeken naar oplossingen hiervoor die wat langer. Hoe maak zorg je dat je expositiemateriaal ook op de langere termijn behouden en goed blijft.
Voor mij was het fijn om het gastenboek te lezen en geeft mij een goede indruk van de mensen die het museum bezoeken en wat ze er van vinden.
Belangrijk punt wat naar voren is gekomen is het vervangen van de tijdelijke museum gebouwen van hout door permanente gebouwen. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het plastic wat we aan de buitenkant hebben gemaakt al weer is vergaan en het hout niet goed genoeg is om de regen tegen te houden gedurende het regenseizoen. Een globale begroting is ongeveer ergens tussen de 60.000/100.000 rps dat is ongeveer tussen de € 4.000 en de € 6.500.
We zijn er achtergekomen dat de donaties van de lokale bevolking een stuk lager zijn dan van de toeristen, dus we willen nu een flyer gaan maken die kan worden verspreid over de hotels, gidsen, tuk tuk drivers en anderen, om zo meer toeristen te trekken naar het museum. Er komen wel donaties binnen, maar dit is nog niet kostendekkend. Wil van de week even uitzoeken wat het kost om de flyer te maken en te zien of dat binnen het budget valt van deze keer. Het budget is dit maal erg minimaal aangezien de subsidie aanvraag van het Hivos deze keer niet werd gehonoreerd. Een beetje ingewikkeld om hier uit te leggen. Maar voor het monument kan ik wel weer een nieuwe aanvraag doen als ik terug ben in Nederland.
Monument
We hebben het stuk la opgemeten waar het monument gaat komen. Het stuk land is ongeveer een kleine 30x30 meter (900 m2) en groot genoeg om het monument te plaatsen.
Verder proberen we nog steeds de namenlijsten te bemachtigen van de mensen die in deze omgeving zijn omgekomen tijdens de Tsunami. Maar vooralsnog wil dit niet echt lukken. Hier ben ik al ongeveer een jaar mee bezig, en is vooral lastig omdat alle kleine dorpjes soort dorpshoofden hebben die maar af en toe aanwezig zijn en die je dan vervolgens weer doorsturen naar iemand anders. Ik ben benieuwd of het dit keer nog gaat lukken.
Verder op dit moment vooral de schetsen aan het aanpassen aan het stuk land dat beschikbaar word gesteld en er technische tekeningen van te maken zodat we er een aantal begrotingen van kunnen maken. Verder zijn we aan het uitzoeken hoe we de mensen tijdens het traject zoveel mogelijk kunnen betrekken bij het project. Aantal voorbeelden hiervan zijn: een comité te vormen met een aantal afgevaardigden, vakmannen uit de doelgroep inzetten voor het maken van het monument (wel tegen betaling natuurlijk), mensen ieder een tegel naar keuze laten geven die we in het monument metselen als ook stukjes restanten keramiek die we in de bankjes kunnen verwerken. Verder willen we graag in het project meenemen dat de mensen hulp en assistentie krijgen bij het maken van hun deel voor hun familielid/leden in het monument. Dit bestaat uit een stuk van 16x24 cm dat ze kunnen gebruiken voor het plaatsen van een foto, de naam en de geboorte datum en eventueel een stuk tekst als ze willen.
We zijn er inmiddels voor een groot deel uit welke bomen en planten we willen plaatsen op het terrein. Een aantal bomen/ struiken hebben bloemen die de mensen hier gebruiken om te offeren.
8/15 en 16 maart hebben we 3 bijeenkomsten georganiseerd en een presentatie geven om de lokale bevolking (en dan met name de familieleden van de overledenen) in te lichten over het project. De flyers en posters voor de bijeenkomsten zijn gekopieerd en worden nu verspreid. Eerst zouden we de presentatie doen met de beamer maar gezien het tijdstip 16 uur en de locaties (soms half buiten) hebben we toch besloten om het dan maar met grote presentatie schetsen te doen die we dan aan de muur kunnen hangen. Het eerste deel van de presentatie zal gaan over het uitleggen project en de schetsen aan hun gaan uitleggen. Het 2e deel zullen we met hun spreken over wat ze van het project vinden, of ze er behoefte aan hebben, wat hun wensen zijn en wat hun behoeftes zijn.
Gisteren hadden we nog een gesprek met een aantal medewerkers van Sewalanka die projecten die in Galagodawatta. Dit is een van de nieuwbouwwijken voor de mensen die hun huizen zijn kwijtgeraakt met de Tsunami. Zei zijn enthousiast over het project en kunnen misschien iets voor de projecten betekenen qua ondersteuning.
Ik ben best een beetje zenuwachtig voor de presentatie, maar ik zal jullie laten weten hoe het gegaan is.
Nou dit was het weer even voor nu, ik ga hier nu weer even aan de slag met de voorbereidingen voor de presentatie.
Lieve groetjes uit klammig Telwatta,
Jacky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten