Update vrijdag 21 maart 2008
Tja niet alles kon alleen maar goed gaan, het is en blijft werken in Sri Lanka, waar alles toch even anders is als bij ons thuis. Problemen worden altijd achteraf zichtbaar …en daardoor ben je dingen vaak overnieuw of anders aan het doen dan gepland. Dat maakte het werken de afgelopen week erg lastig, vooral omdat hierdoor mijn spaarzame tijd word opgesmikkeld.
Museum
Ik heb een kleine touringcar gesignaleerd van Nederlandse reisorganisatie. Dit was goed om te zien. De reisleidster was al 2 keer eerder naar het museum geweest. Je hoort vaker dat mensen die met andere op tour zijn, vervolgens weer met andere groepen mensen weer terug komen naar het museum. Dit vind ik een goed teken en wijst erop dat het museum interessant genoeg is om te bezoeken, naast de andere zaken die de toeristen bezichtigen. Ik wil als ik weer in Nederland ben ook zeker wat meer reisorganisaties gaan aanspreken met de vraag of je het fotomuseum in hun programma op willen nemen.
Inmiddels is er een flyer gemaakt voor het museum en deze is nu zo goed als af. De flyer is vooral bedoeld als extra publiciteit en om zo meer bezoekers naar het museum te trekken. We hebben voor het drukken van de flyers nog een aanvullende donatie van Clare's foundation gekregen. Daarnaast zullen we een aantal posters laten drukken die dan op de prikborden/infomappen kunnen liggen om de toeristen te informeren over het museum. Morgen worden deze in de officiële layout gemaakt en hopelijk kunnen ze van de week nog worden gedrukt zodat ik een aantal exemplaren mee kan nemen naar Nederland.
We hebben wat Plywood gekocht voor aan de nieuwe permanente muur in het museum. Doordat deze een stuk naar voren was verplaatst en niet meer van hout is maar van steen, hebben we problemen met de wind waaien die door de voordeur naar binnenkomt en de foto's eraf doen waaien. Doordat we hout aan de muur bevestigen kunnen we ze vast maken met punaises i.p.v Blue Tack en blijven ze beter zitten.
Verder hebben we weer nieuw plastic aangeschaft voor de tijdelijke houten buitenmuren van het museum, aangezien het plastic van vorig jaar grotendeels is vergaan. Dit is dan weer even een tijdelijke oplossing, tot dat we het museum helemaal van steen en permanent hebben gebouwd. Ook nog wat extra witte verf aangeschaft om de muren weer even bij te werken.
Verder helaas niet zo heel veel in het museum kunnen doen. Hopelijk heb ik komende week nog wel even wat meer tijd om hieraan te besteden. Vooral de reorganisatie van de foto's is nog een belangrijk punt waar aandacht aan moet worden besteed!!
Monument
We hebben inmiddels nog 2 andere meetings gehad en die waren ook goed verlopen. Ietsje minder mensen dan bij de 1ste meeting maar de mensen waren wederom positief over het project en willen graag ook dat hun familieleden herdacht worden. Er zijn weer nieuwe lijsten ingevuld en je merkt toch wel dat het leeft onder de mensen. Nog steeds worden er nieuwe lijsten ingevuld door onze nieuwe commitee members uit de diverse dorpen en komen mensen spontaan naar ons toe om lijsten in te laten vullen. Het blijkt overigens, dat lijsten invullen nog voor veel mensen vrij lastig is en vaak ontbreken er nog wel wat antwoorden…. Tja. In ieder geval is het met de lijsten nog iets wat de komende tijd door zal gaan , ook als ik er niet meer ben. Dit is erg belangrijk en het zal nog wel zeker een hele tijd duren voordat iedereen gevonden is.
Inmiddels heb ik wel de lijsten van de overledenen van de AGA office kunnen bemachtigen. Bij deze lijsten moet je voorstellen: 1 schrift waarin de namen staan van de 1045 doden uit het Hikkaduwa district (van Ambalangoda bridge tot Gintota bridge). Kopieer apparaat hebben ze daar nog niet en meenemen mocht ook niet dus er zat niks anders op dan van elke pagina een foto te maken. Niet echt praktisch maar wel de enige mogelijkheid. Inmiddels zijn de personen uit de relevante dorpen geselecteerd en in de computer ingevoerd.
Nu kunnen we de lijsten van de AGA en de lijsten die de mensen zelf invullen met elkaar vergelijken en hebben we meteen (nou ja, na wat puzzelen) overzicht welke familieleden nog benadert moeten worden. Het is een erg belangrijk onderdeel van het werk de familieleden benaderen, maar het is ook het lastigste onderdeel en vraagt enorm veel tijd en inzet. Inmiddels zijn 75 personen reeds aangemeld om te worden herdacht in het monument (en er zijn 43 lijsten ingevuld). Dit lijkt weinig maar is best veel, aangezien het lastig is om de familieleden te vinden aangezien iedereen naar andere plaatsen is verhuist.
Basis idee is op dit moment zo dat het stuk land bewerkt is en schoongemaakt, dat er al een aantal planten zijn geplant zodat deze vast de komende tijd kunnen gaan groeien. Ik wil een eerste aanzet maken waar de maat van het ontwerp al zichtbaar word en zodat het stuk land er de komende tijd mooi bij ligt.
Monument land 1
Verder was ik vorige week enthousiast begonnen met het inhuren van de bulldozer om het stuk land, dat voor het monument was toegezegd, te effenen en te gelijk te maken. Daarnaast moest een graf (waar ongeveer 6 onbekende slachtoffers in liggen) voorzichtig worden bijgewerkt en vormgegeven zodat daar ook een klein graf kan komen, i.p.v. een berg zand. Ook was ik in de tussentijd druk bezig geweest met het verplanten van een aantal bomen en struiken. Diverse malen het ontwerp opgemeten en op het stuk land uitgezet, na wat overleg met Nederlandse monnik Devamitte het ontwerp nog wat verkleind, aangepast en wat verplaatst, zodat het stuk land wat overblijft zo goed mogelijk voor andere doelen kan worden gebruikt. Toen de bulldozer aan het werk was kwamen er ook nog een paar mooie stukken hout (wortels van een jack fruit boom die daar ooit gestaan heeft) te voorschijn die ik mooi kon hergebruiken.
Alles leek goed te gaan, totdat de hoofdmonnik Punnasara toch vond dat het land er nu wel heel goed uitzag (nu het zo mooi schoon was), en het zonde vond om het monument daar te plaatsen. Vooral omdat hij niet wilde dat het land op een begraafplaats zou lijken. Er moesten alleen religieuze gebouwen komen. Al met al was ik er flink door van slag. Ten eerste omdat het van te voren toch allemaal duidelijk was afgesproken, blijkbaar niet duidelijk genoeg, of het zit in de aard van het beestje om van mening te veranderen. In ieder geval wist ik het op dat momet ook even niet meer. Ik had er toch al weer 2/3 dagen werk inzetten en nu zat ik met een probleem…….
Monument land 2
Uiteindelijk nog wat doorgepraat en heeft de tempel het land daarnaast ter beschikking gesteld voor het monument. Op zich is dit ook een mooi stuk land maar heel anders. Ik baalde eigenlijk vooral van het feit dat ik me af vroeg waarom dit allemaal niet ieder kon worden bedacht en uitgesproken, dan had ik meteen daar kunnen beginnen. Nu kon ik op het nieuwe stuk land weer van vooraf aan beginnen en kost het me toch snel 2/3 dagen extra werk (en die tijd heb ik eigenlijk niet). Maar goed ik weer op nieuw met de bulldozer aan de gang en weer alles uitgemeten. Ik hoop echt dat er nu qua land geen verrassingen meer komen………. Want soms raakt je geduld ook wel eens op!!
In ieder geval is inmiddels het land gecleared met de bulldozer, word er een trap op de heuvel geplaatst en ben ik het ontwerp aan het uitzetten. Deze week hoop ik nog wat bomen en planten te kunnen aanleggen en komt er nog een boeddha huisje in het midden.
Verder is er nog een verhaal over een botree maar daar kom ik later nog op terug. Achteraf gezien klopt het stuk land wel bij het ontwerp omdat daar ook al een halve ronding in zit. We zullen het er nu maar op houden dat het een geluk bij een ongeluk was.
Privé
Van house hopping / Matiwelle - Telwatte - Hikkaduwa / Inmiddels ben ik aan alle wasmogelijkheden redelijk gewend en alle bedjes slapen inmiddels prima (moet zeggen dat ik over het algemeen ook wel rond 9-10 s' avonds total loss ben)
Assepoester nog steeds voor 19.00 uur binnen
Muggen zijn nog steeds druk bezig maar net onder matras helpt een hoop
Grappig nu weer meer in een deel van Telwatta aan het werk, waar ik vlak na de Tsunami als eerste met Jessica ben begonnen te werken. Verder is en blijft en gastvrij hier hoogtij vieren…. Aan kopjes thee en lunches ontbreekt het me niet….en daar bij wel af en toe de klaagzang van wat nog allemaal niet goed is en wat ze nog nodig hebben, maar begin hier inmiddels redelijke bestendige oordopjes voor te hebben ontwikkeld. Het blijft lastig al die vragen van de mensen met wat ze allemaal willen, maar ik kan daar ook niet in mijn eentje verandering in brengen met de middelen die ik heb. En mensen dingen geven blijft voor mij lastig want dan moet ik iedereen wat geven. Dus ik doe het op mijn manier met het museum en het monument.
Ik blijf me verbazen over de bedragen die mensen hier geven bij de diverse feesten en rituelen. Volgens mij gaat wel 25-40% van hun inkomen op aan dit soort zaken.
Dit weekend hoop ik toch echt 1 a 2 dagen even vrij te zijn…….. is er de afgelopen weken niet echt meer van gekomen, aangezien we steeds meetings hadden enzo. Als ik thuis kom moet ik de volgende dag ook meteen weer aan de slag!!
Zit er bijna op. Nu nog even er hard tegen aan trekken
Flyers drukken - estimations hopen te krijgen - museum reorganiseren - foto's af laten drukken.
Inmiddels is ongeluk 17 maart vorig jaar geweest dus heb gevierd dat het inmiddels voor 90% is genezen - nog af en toe wel last, vooral bij het lopen op onregelmatige ondergronden zoals zand enzo en na lange dagen op de been te zijn.
Inmiddels afgelopen donderdag voor de 3e en laatste keer gedanst op de drum band in Vibrations, wat gelijk staat aan mijn wekelijkse fitness programma. Kan ik effe alles losgooien en kan ik er weer een weekje tegen aan.
Waarschijnlijk word de volgende blog update vanaf huis aangezien ik denk ik nog erg druk ben de komende week.
In ieder geval voor nu veel lieve vollemaansgroetjes
van Jacky
woensdag 26 maart 2008
dinsdag 11 maart 2008
Wat foto's van de afgelopen week
Aan het bein van de meeting, PR A2 voorbeelden hangen aan de muur (Nederlandse monnik Devamitte achterin)
Na de meeting vullen we de lijsten in met de mensen (links Ariyadhamma)
Voorbeelden voor het herdenkingsgedeelte
Plattegrond waar het monument komt
Schetsen van het monument
Stuk land van het monument
Bloemen van de Arelier en de Watte Sudu (soort jasmijn) worden o.a. bij het monument gepland omdat ze deze vaak gebruiken om te offeren.
Weer lekker op dreef
Hallo allemaal, hier weer even een update vanuit SL
Met mij gaat alles goed. Voel me net af en toe assepoester. Bij de lokale bevolking slapen zorgt er ook voor dat ze verwachten dat ik me als een SL dame gedraag :-) . Dat houd vooral in dat ik eigenlijk voor het donker binnen moet zijn. Daarnaast is drank uit den boze (doen vrouwen hier niet) en roken eigenlijk ook (doen ze ook niet), maar daar klagen ze alleen maar over. Verder gaat tussen 21.00 en 22.00 uur de buitendeur dicht en word er dus niet meer gerookt. Dit weekend niet naar Hikkaduwa geweest maar volgende week wel weer.
De tijd gaat erg snel. Nu al weer 2 weken hier en nog 3 te gaan. Opschieten dus!! Maar moet zeggen dat ik toch al wat dingen heb kunnen doen gelukkig.
Verder zie ik weer veel veranderingen in de omgeving in vergelijking met vorig jaar. Over het algemeen is er meer bedrijvigheid en kan ik voor steeds meer zaken ook in het dorp terecht. Telwatta heeft inmiddels ook een kopieerapparaat, wat erg handig is voor mijn werk.
Ik zat net even het nieuws te kijken en er was weer een bomaanslag in Colombo. Ik geloof vorige week ook al een. Ik probeer zoveel mogelijk hier in de buurt te blijven, dat is op dit moment toch het meest veilig.
Inmiddels ben ik weer helemaal terug in het dorpse leven. Verder ben ik op dit moment zo ongeveer de enigste buitenlander/witte die hier aan het werk is. Dat is wel erg veranderd sinds de Tsunami. Maar gelukkig trekt het museum toch ook wat meer witte mensen weer richting Telwatta.
Inmiddels zijn er weer nieuwe donaties binnengekomen van mensen die de projecten ondersteunen. Enorm bedankt voor jullie steun!!! Ook al zijn het kleine beetjes ze zorgen er toch voor dat ik wat zaken in gang kan zetten en kan bewerkstelligen.
Mijn hoofdkantoor is vooral bij de tempel bij de Nederlandse monnik Devamitte, zijn leraar Punjasara en zijn leerling Ariadhamma. Ik mag bij hun in de bibliotheek werken en ze helpen me met diverse zaken als ze de tijd hebben. Verder probeer ik Ariyahamma er zoveel mogelijk bij te betrekken. Hij is nog jong, maar ik vind dat hij toch wel een goede kijk heeft op zaken. Daarnaast heb ik inmiddels ook singhaleze fonts (letters) op mijn labtop en kan ik makkelijk teksten schrijven in het engels die hij dan weer vertaald. Verder kan ik gebruik maken van het printertje en kan ik af en toe mijn mail enz. checken en hoef ik niet steeds naar het internet café te gaan. Veder mag ik vaak mee-eten en word ik soms met de lekkerste zaken verwend. Zo heb ik voor het eerst van leven Haai gegeten. Ik wist niet dat dit zo lekker was!!!
Verder werk ik samen met Ruchi en consorten (neemt diverse vrienden steeds mee), Kamani van het museum, Sunny en Sanath (via de monnik, ik werk nu voor het eerst met hem)
Sowieso de gastvrijheid hier in het dorp vind ik nog steeds verbazingwekkend. Ook al klagen ze ook veel over het feit dat ze geen geld hebben en geen werk, maar goed dit is vaak ook aan henzelf te wijten (geld vooral voor de mannen). En natuurlijk word dit vooral tegen mij gezegd, want tja het is altijd het proberen waard om te kijken of Jacky nog iets voor hun kan doen. Maar ik geloof dat de meeste nu wel weten dat ze dan toch op dit moment bij Jacky aan het verkeerde adres zijn. Maar goed zij denken natuurlijk ook: Niet geschoten is altijd mis :-)
Museum
Aan het museum heb ik een klein beetje gewerkt de afgelopen week. Meeste tijd is toch aan het monument besteed.
Ik heb wat mensen kunnen observeren die het museum bezoeken. Is interessant om te zien voor mij. Veel singhalezen die op trip zijn komen vaak met de hele familie langs. Zo zie je dat het museum voor alle generaties interessant is. Wat me vooral elke keer weer verbaast is de aandacht en tij die de lokale bevolking aan het bekijken besteden.
Ik heb Rob en Lia leren kennen. Zij hebben mij gevonden via het kranten artikel van voor mijn vertrek. Twee Nederlanders uit soest die ook na de Tsunami hier in de omgeving hebben gewerkt. Zij hadden ook een echtpaar meegenomen die hier waren tijdens de Tsunami en die het dus zelf hebben meegemaakt. Rob wil kijken of hij in Nederland nog iets voor de projecten kan betekenen via zijn werk.
Los van het feit dat het museum de lokale bevolking help bij het verwerken van alle ervaringen, zo heb ik ook gemerkt dat het voor veel buitenlandse mensen, die de Tsunami en de gevolgen hebben meegemaakt hen ook helpt bij de verwerking ervan. Dikwijls word er toch een traan gelaten in het museum door diverse bezoekers, lokaal en internationaal.
Verder heb ik wat nieuw fotomateriaal gehad van Clare Allen. Een engelse fotografe die hier ook tijdens de Tsunami was en veel foto's heeft gemaakt. Zij doet u ook nog allerlei verschillende hulpverleningsprojecten hier in Sri Lanka. Ik heb haar van de week gezien en gesproken en ze gaat kijken hoe ze het project eventueel verder kan ondersteunen. Ze wil kijken wat ze via haar connecties in Engeland kan betekenen. Eventueel wat extra publiciteit en eventueel mij helpen bij zoeken naar extra beeldmateriaal. Van de week was er een man in het museum die op een van haar foto's stond. Hij heeft wel een half uur daar rondgedwaald. Weinig gezegd maar zijn gezicht sprak boekdelen en je kon zien dat er van alles door zijn hoofd ging.
Monument
De afgelopen week heeft vooral in het teken gestaan van het voorbereiden van de presentaties. Eerst een aantal posters gemaakt en flyers om in de omgeving te verspreiden. Vervolgens hebben we alle schetsen en plattegronden van het monument op A2 formaat gemaakt zodat we ze tijdens de presentatie kunnen laten zien. Daarnaast zijn er lijsten gemaakt die door de mensen kunnen worden ingevuld en waar de relevante gegevens kunnen worden geschreven.
De kop is er af. We hebben afgelopen zaterdag de eerste meeting gehad in Telwatta m.b.t. het monument. Er waren ongeveer 40 man/vrouw Voor een eerste aanzet was dit niet slecht. Van deze mensen waren er ongeveer 32 personen overleden. Ze wilden allemaal graag dat hun familieleden worden herdacht in het monument. Daarnaast zijn er een aantal mensen die graag in de monument werkgroep willen. Mensen kunnen ook invullen of ze behoefte hebben aan extra trauma hulp. De Nederlandse monnik wil proberen traumawerkers hierheen te krijgen die dan weer lokale mensen kunnen trainen.
Verder vinden ze het een goed project. Na het bekijken van de lijsten waren er een aantal opvallende zaken. De meeste mensen zijn nooit gevonden en dus eigenlijk nog vermist. Daarnaast is van veel ook geen geboorte datum bekend.
Tijdens de vergadering en in een brief daarvoor kwamen er ook een aantal andere zaken naar voren over zaken waar mensen nog mee zitten, zoals bijvoorbeeld huizen. Sommige mensen hebben 4 huizen en andere hebben niks. Hebben duidelijk gemaakt dat dit in een andere bijeenkomst kan worden besproken.
Komend weekend hebben we nog twee vergaderingen in de nieuwe Tsunami woonwijken: Galagodawatta en Amphegama. Vooral die twee omdat er veel mensen uit deze dorpen daar heen zijn verhuist.
Vandaag naar de A.G.A. (Assistent Gouverment Agent) - een soort hoofd van de gemeente - om te proberen de lijsten te bemachtigen van de overleden mensen. Ik ben hier inmiddels al een hele tijd mee bezig, maar het lijkt nu te gaan lukken. Met een beetje geluk hebben we ze woensdag. Maar ik durf pas te gaan juichen als ik ze zie. In ieder geval was de assistent van e A.G.A. erg te spreken over het project. Omdat veel mensen volgens hem nog mentaal last hebben van de Tsunami, maar ook dat er op dit gebied helemaal door niemand iets aan word gedaan. Hij vond het daarom erg belangrijk dat het monument er komt, omdat dit de mensen kan helpen hierbij. Hij heeft ons beloofd zijn uiterste best te doen om te zorgen dat de lijsten er woensdag zijn. Voor mij was het goed om dit verhaal te horen van iemand die bij de lokale overheid werkt. Daarnaast vond hij het project ook goed omdat het de mensen van de verschillende kaste en dorpen zal verbinden.
Ik heb vandaag planten plastic zakjes gemaakt met behulp vaan een ijzerzaag, aan twee zijden gesloten plastic tunnel en dit samenvoegen en boven een oliekaars te houden. Morgen wil ik de goede planten die op het monument land staan tijdelijk eruit halen en apart zetten. Zodat eind van de week de bulldozer zijn werk kan doen om het land egaal te maken.
We gaan op 21 maart Poya Day (volle maan dag word hier elke maand gevierd) de nieuwe planten en bomen planten zodat die vast de komende tijd kunnen gaan groeien.
Nou dat was het weer even voor nu,
Assepoester gaat er nog even 1 roken voordat de deur dicht is :-)
Oh ja we hadden van de week weer een slang in Matiwelle, een Polonga, dit schijnt een redelijk dodelijk ras te zijn. Voortaan doe ik maar weer mijn slippers aan s’avonds en ga maar niet meer lopen zonder zaklamp. Tja dit zijn toch zaken waar wij Nederlanders niet echt rekening mee houden.
Met mij gaat alles goed. Voel me net af en toe assepoester. Bij de lokale bevolking slapen zorgt er ook voor dat ze verwachten dat ik me als een SL dame gedraag :-) . Dat houd vooral in dat ik eigenlijk voor het donker binnen moet zijn. Daarnaast is drank uit den boze (doen vrouwen hier niet) en roken eigenlijk ook (doen ze ook niet), maar daar klagen ze alleen maar over. Verder gaat tussen 21.00 en 22.00 uur de buitendeur dicht en word er dus niet meer gerookt. Dit weekend niet naar Hikkaduwa geweest maar volgende week wel weer.
De tijd gaat erg snel. Nu al weer 2 weken hier en nog 3 te gaan. Opschieten dus!! Maar moet zeggen dat ik toch al wat dingen heb kunnen doen gelukkig.
Verder zie ik weer veel veranderingen in de omgeving in vergelijking met vorig jaar. Over het algemeen is er meer bedrijvigheid en kan ik voor steeds meer zaken ook in het dorp terecht. Telwatta heeft inmiddels ook een kopieerapparaat, wat erg handig is voor mijn werk.
Ik zat net even het nieuws te kijken en er was weer een bomaanslag in Colombo. Ik geloof vorige week ook al een. Ik probeer zoveel mogelijk hier in de buurt te blijven, dat is op dit moment toch het meest veilig.
Inmiddels ben ik weer helemaal terug in het dorpse leven. Verder ben ik op dit moment zo ongeveer de enigste buitenlander/witte die hier aan het werk is. Dat is wel erg veranderd sinds de Tsunami. Maar gelukkig trekt het museum toch ook wat meer witte mensen weer richting Telwatta.
Inmiddels zijn er weer nieuwe donaties binnengekomen van mensen die de projecten ondersteunen. Enorm bedankt voor jullie steun!!! Ook al zijn het kleine beetjes ze zorgen er toch voor dat ik wat zaken in gang kan zetten en kan bewerkstelligen.
Mijn hoofdkantoor is vooral bij de tempel bij de Nederlandse monnik Devamitte, zijn leraar Punjasara en zijn leerling Ariadhamma. Ik mag bij hun in de bibliotheek werken en ze helpen me met diverse zaken als ze de tijd hebben. Verder probeer ik Ariyahamma er zoveel mogelijk bij te betrekken. Hij is nog jong, maar ik vind dat hij toch wel een goede kijk heeft op zaken. Daarnaast heb ik inmiddels ook singhaleze fonts (letters) op mijn labtop en kan ik makkelijk teksten schrijven in het engels die hij dan weer vertaald. Verder kan ik gebruik maken van het printertje en kan ik af en toe mijn mail enz. checken en hoef ik niet steeds naar het internet café te gaan. Veder mag ik vaak mee-eten en word ik soms met de lekkerste zaken verwend. Zo heb ik voor het eerst van leven Haai gegeten. Ik wist niet dat dit zo lekker was!!!
Verder werk ik samen met Ruchi en consorten (neemt diverse vrienden steeds mee), Kamani van het museum, Sunny en Sanath (via de monnik, ik werk nu voor het eerst met hem)
Sowieso de gastvrijheid hier in het dorp vind ik nog steeds verbazingwekkend. Ook al klagen ze ook veel over het feit dat ze geen geld hebben en geen werk, maar goed dit is vaak ook aan henzelf te wijten (geld vooral voor de mannen). En natuurlijk word dit vooral tegen mij gezegd, want tja het is altijd het proberen waard om te kijken of Jacky nog iets voor hun kan doen. Maar ik geloof dat de meeste nu wel weten dat ze dan toch op dit moment bij Jacky aan het verkeerde adres zijn. Maar goed zij denken natuurlijk ook: Niet geschoten is altijd mis :-)
Museum
Aan het museum heb ik een klein beetje gewerkt de afgelopen week. Meeste tijd is toch aan het monument besteed.
Ik heb wat mensen kunnen observeren die het museum bezoeken. Is interessant om te zien voor mij. Veel singhalezen die op trip zijn komen vaak met de hele familie langs. Zo zie je dat het museum voor alle generaties interessant is. Wat me vooral elke keer weer verbaast is de aandacht en tij die de lokale bevolking aan het bekijken besteden.
Ik heb Rob en Lia leren kennen. Zij hebben mij gevonden via het kranten artikel van voor mijn vertrek. Twee Nederlanders uit soest die ook na de Tsunami hier in de omgeving hebben gewerkt. Zij hadden ook een echtpaar meegenomen die hier waren tijdens de Tsunami en die het dus zelf hebben meegemaakt. Rob wil kijken of hij in Nederland nog iets voor de projecten kan betekenen via zijn werk.
Los van het feit dat het museum de lokale bevolking help bij het verwerken van alle ervaringen, zo heb ik ook gemerkt dat het voor veel buitenlandse mensen, die de Tsunami en de gevolgen hebben meegemaakt hen ook helpt bij de verwerking ervan. Dikwijls word er toch een traan gelaten in het museum door diverse bezoekers, lokaal en internationaal.
Verder heb ik wat nieuw fotomateriaal gehad van Clare Allen. Een engelse fotografe die hier ook tijdens de Tsunami was en veel foto's heeft gemaakt. Zij doet u ook nog allerlei verschillende hulpverleningsprojecten hier in Sri Lanka. Ik heb haar van de week gezien en gesproken en ze gaat kijken hoe ze het project eventueel verder kan ondersteunen. Ze wil kijken wat ze via haar connecties in Engeland kan betekenen. Eventueel wat extra publiciteit en eventueel mij helpen bij zoeken naar extra beeldmateriaal. Van de week was er een man in het museum die op een van haar foto's stond. Hij heeft wel een half uur daar rondgedwaald. Weinig gezegd maar zijn gezicht sprak boekdelen en je kon zien dat er van alles door zijn hoofd ging.
Monument
De afgelopen week heeft vooral in het teken gestaan van het voorbereiden van de presentaties. Eerst een aantal posters gemaakt en flyers om in de omgeving te verspreiden. Vervolgens hebben we alle schetsen en plattegronden van het monument op A2 formaat gemaakt zodat we ze tijdens de presentatie kunnen laten zien. Daarnaast zijn er lijsten gemaakt die door de mensen kunnen worden ingevuld en waar de relevante gegevens kunnen worden geschreven.
De kop is er af. We hebben afgelopen zaterdag de eerste meeting gehad in Telwatta m.b.t. het monument. Er waren ongeveer 40 man/vrouw Voor een eerste aanzet was dit niet slecht. Van deze mensen waren er ongeveer 32 personen overleden. Ze wilden allemaal graag dat hun familieleden worden herdacht in het monument. Daarnaast zijn er een aantal mensen die graag in de monument werkgroep willen. Mensen kunnen ook invullen of ze behoefte hebben aan extra trauma hulp. De Nederlandse monnik wil proberen traumawerkers hierheen te krijgen die dan weer lokale mensen kunnen trainen.
Verder vinden ze het een goed project. Na het bekijken van de lijsten waren er een aantal opvallende zaken. De meeste mensen zijn nooit gevonden en dus eigenlijk nog vermist. Daarnaast is van veel ook geen geboorte datum bekend.
Tijdens de vergadering en in een brief daarvoor kwamen er ook een aantal andere zaken naar voren over zaken waar mensen nog mee zitten, zoals bijvoorbeeld huizen. Sommige mensen hebben 4 huizen en andere hebben niks. Hebben duidelijk gemaakt dat dit in een andere bijeenkomst kan worden besproken.
Komend weekend hebben we nog twee vergaderingen in de nieuwe Tsunami woonwijken: Galagodawatta en Amphegama. Vooral die twee omdat er veel mensen uit deze dorpen daar heen zijn verhuist.
Vandaag naar de A.G.A. (Assistent Gouverment Agent) - een soort hoofd van de gemeente - om te proberen de lijsten te bemachtigen van de overleden mensen. Ik ben hier inmiddels al een hele tijd mee bezig, maar het lijkt nu te gaan lukken. Met een beetje geluk hebben we ze woensdag. Maar ik durf pas te gaan juichen als ik ze zie. In ieder geval was de assistent van e A.G.A. erg te spreken over het project. Omdat veel mensen volgens hem nog mentaal last hebben van de Tsunami, maar ook dat er op dit gebied helemaal door niemand iets aan word gedaan. Hij vond het daarom erg belangrijk dat het monument er komt, omdat dit de mensen kan helpen hierbij. Hij heeft ons beloofd zijn uiterste best te doen om te zorgen dat de lijsten er woensdag zijn. Voor mij was het goed om dit verhaal te horen van iemand die bij de lokale overheid werkt. Daarnaast vond hij het project ook goed omdat het de mensen van de verschillende kaste en dorpen zal verbinden.
Ik heb vandaag planten plastic zakjes gemaakt met behulp vaan een ijzerzaag, aan twee zijden gesloten plastic tunnel en dit samenvoegen en boven een oliekaars te houden. Morgen wil ik de goede planten die op het monument land staan tijdelijk eruit halen en apart zetten. Zodat eind van de week de bulldozer zijn werk kan doen om het land egaal te maken.
We gaan op 21 maart Poya Day (volle maan dag word hier elke maand gevierd) de nieuwe planten en bomen planten zodat die vast de komende tijd kunnen gaan groeien.
Nou dat was het weer even voor nu,
Assepoester gaat er nog even 1 roken voordat de deur dicht is :-)
Oh ja we hadden van de week weer een slang in Matiwelle, een Polonga, dit schijnt een redelijk dodelijk ras te zijn. Voortaan doe ik maar weer mijn slippers aan s’avonds en ga maar niet meer lopen zonder zaklamp. Tja dit zijn toch zaken waar wij Nederlanders niet echt rekening mee houden.
woensdag 5 maart 2008
Terug in Telwatta
Update Sri Lanka
Allereerst
Ik heb een goede reis gehad en ik ben inmiddels weer een beetje geacclimatiseerd. Had mazzel met de vlucht heen, zonder geboekt toch per ongeluk comfort class en was niet heel erg druk in vliegtuig dus 3 stoelen ter beschikking. Moet zeggen dat het dan goed te doen is. Hadden nog een korte stop in Muscat (OMAN) waar ik even kon bij paffen, aangezien in heel schiphol het niet meer mogelijk is om te roken, als je door de douane hebben. Gelukkig had Jenny me getipt en kon ik van te voren nog wat voorpaffen. Ik weet het is een slechte gewoonte, maar goed…..
Op dit moment slaap ik door de week bij de lokale bevolking bij Asoka en haar zoontje Sanesh van 4. Haar man is vorig jaar omgekomen tijdens een navy gevecht met de LTTE en dit was de zoon en broer van de familie die het museum runt. In de weekend huur ik in een goedkope kamer bij kennissen in Hikkaduwa.
Kenmerken: harde strooien matras (waar prinses op de erwt nog wel even voor moest omschakelen. Inmiddels ben ik redelijk gewend), wel gelukkig een muskieten net, honden geblaf s'nachts om je te herinneren dat je reeds in slaap was gevallen, staande toilet met kraantje water met deur, wasplaats zonder deur en douche kop ziet er niet naar uit dat hij gebuikt word. Douchen doe ik dus met jurk aan, ze willen graag dat ik voor 10 uur binnen ben, want qua veiligheid word de deur daarna niet meer open gedaan, na 6 uur niet meer buiten wandelen en alleen reizen met bekende tuk tuk driver (driewieler brommer). Het lijkt allemaal vrij spartaans en dat is het misschien ook wel een beetje maar geeft me wel een goed idee hoe de vrouwen hier leven. Verder is het leuk om in een gezin te verblijven en een aangename afwisseling t.o.v. het slapen in een toeristen plaats. Wel is het zo dat je voornamelijk met singhalezen leeft en dus niet heel goed kan communiceren. Vandaar dat ik heb besloten at ik 4/5 dagen hier iets in het binnenland verblijf en 2/3 nachten in het toeristen dorp om ook af en toe er even uit te zijn en wat meer contact te hebben met de buitenlanders hier.
Verder zijn prullenbakken, handdoeken (keuken) sporadisch te vinden hier. En loop ik vaak met zaken een tijdje rond totdat ik een geschikte wegwerpplek heb gevonden. Het meeste word buiten ergens op een hoop of in een gat gegooid.
Maar je blijft toch nog steeds een soort bezienswaardigheid, vooral als je weer op nieuwe plekken komt. En verder hoor je dat ze over je praten want je verstaat Jacky maar de rest van de zin niet. De meeste lokale mensen die ik ken en die mij nu weer zien hebben een aantal opmerkingen die steeds weer terug komen en waar ik erg om moet lachen. Verder zijn de volgende opmerkingen het meest van toepassing: Jacky is Sudu (betekent wit), Jacky fat, Jacky smoking not good (vrouwen roken en drinken hier niet), Lange haar is wel ok (vrouwen hebben hier bijna allemaal lang haar) en verder ben ik inmiddels te oud om een huwelijk voor te regelen :-)
Verder ben ik maandag langzaam aan weer begonnen. Op dit moment werk ik een deel van de tijd in het museum en een deel van de tijd voor het monument. Wat vooral weer op de proef word gesteld is geduld….en geduld…en geduld…
Qua muggen gaat het redelijk tot nog toe wel 1 zware nacht gehad, maar verder ok. En tja ik blijft een toetje voor hen dus ik probeer het een beetje over te geven.
Museum
Het was grappig om in het museum te komen en te zien dat er veel dingen waren veranderd. Dit vind ik alleen maar een goed teken aangezien het mij laat zien dat Kamani bezig is om het museum verder te ontwikkelen als ook aanpassingen te maken die zij denk dat ten goede komen voor het museum.
In het permanente deel van het museum is een houten muur vervangen door een stenen muur, i.v.m. met de veiligheid van de winkel ernaast waar al een aantal keren een inbraak is geweest. Ook hebben ze inmiddels een vriezer in de winkel die ze ook willen beschermen.
Op dit moment zijn we bezig om het expositie materiaal te herschikken naar aanleidingen van de ervaringen van het afgelopen jaar. Kamani heeft daar goede ideeën over en samen geven we dit dan vorm.
De spijkers waar de foto's mee hangen zijn inmiddels totaal verroest en al bijna vervaagd. De bleutack waar de foto's mee hangen in het permanente deel verliest zijn plakkerigheid en moet reeds weer vervangen worden. Teksten die Kamani aan de expositie heeft toegevoegd en met stift zijn geschreven en waarvan de tekst alweer redelijk vervaagd is. Verder houden de gelamineerde foto's het goed behalve dat ze erg stoffig en vies worden, door het zeevocht dat hier continu aanwezig is. Verder zijn zaken die geprint zijn vanuit de computer ook flink aan het vervagen. Al met al zijn dit soort zaken wel een aandachtspunt en is het zoeken naar oplossingen hiervoor die wat langer. Hoe maak zorg je dat je expositiemateriaal ook op de langere termijn behouden en goed blijft.
Voor mij was het fijn om het gastenboek te lezen en geeft mij een goede indruk van de mensen die het museum bezoeken en wat ze er van vinden.
Belangrijk punt wat naar voren is gekomen is het vervangen van de tijdelijke museum gebouwen van hout door permanente gebouwen. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het plastic wat we aan de buitenkant hebben gemaakt al weer is vergaan en het hout niet goed genoeg is om de regen tegen te houden gedurende het regenseizoen. Een globale begroting is ongeveer ergens tussen de 60.000/100.000 rps dat is ongeveer tussen de € 4.000 en de € 6.500.
We zijn er achtergekomen dat de donaties van de lokale bevolking een stuk lager zijn dan van de toeristen, dus we willen nu een flyer gaan maken die kan worden verspreid over de hotels, gidsen, tuk tuk drivers en anderen, om zo meer toeristen te trekken naar het museum. Er komen wel donaties binnen, maar dit is nog niet kostendekkend. Wil van de week even uitzoeken wat het kost om de flyer te maken en te zien of dat binnen het budget valt van deze keer. Het budget is dit maal erg minimaal aangezien de subsidie aanvraag van het Hivos deze keer niet werd gehonoreerd. Een beetje ingewikkeld om hier uit te leggen. Maar voor het monument kan ik wel weer een nieuwe aanvraag doen als ik terug ben in Nederland.
Monument
We hebben het stuk la opgemeten waar het monument gaat komen. Het stuk land is ongeveer een kleine 30x30 meter (900 m2) en groot genoeg om het monument te plaatsen.
Verder proberen we nog steeds de namenlijsten te bemachtigen van de mensen die in deze omgeving zijn omgekomen tijdens de Tsunami. Maar vooralsnog wil dit niet echt lukken. Hier ben ik al ongeveer een jaar mee bezig, en is vooral lastig omdat alle kleine dorpjes soort dorpshoofden hebben die maar af en toe aanwezig zijn en die je dan vervolgens weer doorsturen naar iemand anders. Ik ben benieuwd of het dit keer nog gaat lukken.
Verder op dit moment vooral de schetsen aan het aanpassen aan het stuk land dat beschikbaar word gesteld en er technische tekeningen van te maken zodat we er een aantal begrotingen van kunnen maken. Verder zijn we aan het uitzoeken hoe we de mensen tijdens het traject zoveel mogelijk kunnen betrekken bij het project. Aantal voorbeelden hiervan zijn: een comité te vormen met een aantal afgevaardigden, vakmannen uit de doelgroep inzetten voor het maken van het monument (wel tegen betaling natuurlijk), mensen ieder een tegel naar keuze laten geven die we in het monument metselen als ook stukjes restanten keramiek die we in de bankjes kunnen verwerken. Verder willen we graag in het project meenemen dat de mensen hulp en assistentie krijgen bij het maken van hun deel voor hun familielid/leden in het monument. Dit bestaat uit een stuk van 16x24 cm dat ze kunnen gebruiken voor het plaatsen van een foto, de naam en de geboorte datum en eventueel een stuk tekst als ze willen.
We zijn er inmiddels voor een groot deel uit welke bomen en planten we willen plaatsen op het terrein. Een aantal bomen/ struiken hebben bloemen die de mensen hier gebruiken om te offeren.
8/15 en 16 maart hebben we 3 bijeenkomsten georganiseerd en een presentatie geven om de lokale bevolking (en dan met name de familieleden van de overledenen) in te lichten over het project. De flyers en posters voor de bijeenkomsten zijn gekopieerd en worden nu verspreid. Eerst zouden we de presentatie doen met de beamer maar gezien het tijdstip 16 uur en de locaties (soms half buiten) hebben we toch besloten om het dan maar met grote presentatie schetsen te doen die we dan aan de muur kunnen hangen. Het eerste deel van de presentatie zal gaan over het uitleggen project en de schetsen aan hun gaan uitleggen. Het 2e deel zullen we met hun spreken over wat ze van het project vinden, of ze er behoefte aan hebben, wat hun wensen zijn en wat hun behoeftes zijn.
Gisteren hadden we nog een gesprek met een aantal medewerkers van Sewalanka die projecten die in Galagodawatta. Dit is een van de nieuwbouwwijken voor de mensen die hun huizen zijn kwijtgeraakt met de Tsunami. Zei zijn enthousiast over het project en kunnen misschien iets voor de projecten betekenen qua ondersteuning.
Ik ben best een beetje zenuwachtig voor de presentatie, maar ik zal jullie laten weten hoe het gegaan is.
Nou dit was het weer even voor nu, ik ga hier nu weer even aan de slag met de voorbereidingen voor de presentatie.
Lieve groetjes uit klammig Telwatta,
Jacky
Allereerst
Ik heb een goede reis gehad en ik ben inmiddels weer een beetje geacclimatiseerd. Had mazzel met de vlucht heen, zonder geboekt toch per ongeluk comfort class en was niet heel erg druk in vliegtuig dus 3 stoelen ter beschikking. Moet zeggen dat het dan goed te doen is. Hadden nog een korte stop in Muscat (OMAN) waar ik even kon bij paffen, aangezien in heel schiphol het niet meer mogelijk is om te roken, als je door de douane hebben. Gelukkig had Jenny me getipt en kon ik van te voren nog wat voorpaffen. Ik weet het is een slechte gewoonte, maar goed…..
Op dit moment slaap ik door de week bij de lokale bevolking bij Asoka en haar zoontje Sanesh van 4. Haar man is vorig jaar omgekomen tijdens een navy gevecht met de LTTE en dit was de zoon en broer van de familie die het museum runt. In de weekend huur ik in een goedkope kamer bij kennissen in Hikkaduwa.
Kenmerken: harde strooien matras (waar prinses op de erwt nog wel even voor moest omschakelen. Inmiddels ben ik redelijk gewend), wel gelukkig een muskieten net, honden geblaf s'nachts om je te herinneren dat je reeds in slaap was gevallen, staande toilet met kraantje water met deur, wasplaats zonder deur en douche kop ziet er niet naar uit dat hij gebuikt word. Douchen doe ik dus met jurk aan, ze willen graag dat ik voor 10 uur binnen ben, want qua veiligheid word de deur daarna niet meer open gedaan, na 6 uur niet meer buiten wandelen en alleen reizen met bekende tuk tuk driver (driewieler brommer). Het lijkt allemaal vrij spartaans en dat is het misschien ook wel een beetje maar geeft me wel een goed idee hoe de vrouwen hier leven. Verder is het leuk om in een gezin te verblijven en een aangename afwisseling t.o.v. het slapen in een toeristen plaats. Wel is het zo dat je voornamelijk met singhalezen leeft en dus niet heel goed kan communiceren. Vandaar dat ik heb besloten at ik 4/5 dagen hier iets in het binnenland verblijf en 2/3 nachten in het toeristen dorp om ook af en toe er even uit te zijn en wat meer contact te hebben met de buitenlanders hier.
Verder zijn prullenbakken, handdoeken (keuken) sporadisch te vinden hier. En loop ik vaak met zaken een tijdje rond totdat ik een geschikte wegwerpplek heb gevonden. Het meeste word buiten ergens op een hoop of in een gat gegooid.
Maar je blijft toch nog steeds een soort bezienswaardigheid, vooral als je weer op nieuwe plekken komt. En verder hoor je dat ze over je praten want je verstaat Jacky maar de rest van de zin niet. De meeste lokale mensen die ik ken en die mij nu weer zien hebben een aantal opmerkingen die steeds weer terug komen en waar ik erg om moet lachen. Verder zijn de volgende opmerkingen het meest van toepassing: Jacky is Sudu (betekent wit), Jacky fat, Jacky smoking not good (vrouwen roken en drinken hier niet), Lange haar is wel ok (vrouwen hebben hier bijna allemaal lang haar) en verder ben ik inmiddels te oud om een huwelijk voor te regelen :-)
Verder ben ik maandag langzaam aan weer begonnen. Op dit moment werk ik een deel van de tijd in het museum en een deel van de tijd voor het monument. Wat vooral weer op de proef word gesteld is geduld….en geduld…en geduld…
Qua muggen gaat het redelijk tot nog toe wel 1 zware nacht gehad, maar verder ok. En tja ik blijft een toetje voor hen dus ik probeer het een beetje over te geven.
Museum
Het was grappig om in het museum te komen en te zien dat er veel dingen waren veranderd. Dit vind ik alleen maar een goed teken aangezien het mij laat zien dat Kamani bezig is om het museum verder te ontwikkelen als ook aanpassingen te maken die zij denk dat ten goede komen voor het museum.
In het permanente deel van het museum is een houten muur vervangen door een stenen muur, i.v.m. met de veiligheid van de winkel ernaast waar al een aantal keren een inbraak is geweest. Ook hebben ze inmiddels een vriezer in de winkel die ze ook willen beschermen.
Op dit moment zijn we bezig om het expositie materiaal te herschikken naar aanleidingen van de ervaringen van het afgelopen jaar. Kamani heeft daar goede ideeën over en samen geven we dit dan vorm.
De spijkers waar de foto's mee hangen zijn inmiddels totaal verroest en al bijna vervaagd. De bleutack waar de foto's mee hangen in het permanente deel verliest zijn plakkerigheid en moet reeds weer vervangen worden. Teksten die Kamani aan de expositie heeft toegevoegd en met stift zijn geschreven en waarvan de tekst alweer redelijk vervaagd is. Verder houden de gelamineerde foto's het goed behalve dat ze erg stoffig en vies worden, door het zeevocht dat hier continu aanwezig is. Verder zijn zaken die geprint zijn vanuit de computer ook flink aan het vervagen. Al met al zijn dit soort zaken wel een aandachtspunt en is het zoeken naar oplossingen hiervoor die wat langer. Hoe maak zorg je dat je expositiemateriaal ook op de langere termijn behouden en goed blijft.
Voor mij was het fijn om het gastenboek te lezen en geeft mij een goede indruk van de mensen die het museum bezoeken en wat ze er van vinden.
Belangrijk punt wat naar voren is gekomen is het vervangen van de tijdelijke museum gebouwen van hout door permanente gebouwen. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het plastic wat we aan de buitenkant hebben gemaakt al weer is vergaan en het hout niet goed genoeg is om de regen tegen te houden gedurende het regenseizoen. Een globale begroting is ongeveer ergens tussen de 60.000/100.000 rps dat is ongeveer tussen de € 4.000 en de € 6.500.
We zijn er achtergekomen dat de donaties van de lokale bevolking een stuk lager zijn dan van de toeristen, dus we willen nu een flyer gaan maken die kan worden verspreid over de hotels, gidsen, tuk tuk drivers en anderen, om zo meer toeristen te trekken naar het museum. Er komen wel donaties binnen, maar dit is nog niet kostendekkend. Wil van de week even uitzoeken wat het kost om de flyer te maken en te zien of dat binnen het budget valt van deze keer. Het budget is dit maal erg minimaal aangezien de subsidie aanvraag van het Hivos deze keer niet werd gehonoreerd. Een beetje ingewikkeld om hier uit te leggen. Maar voor het monument kan ik wel weer een nieuwe aanvraag doen als ik terug ben in Nederland.
Monument
We hebben het stuk la opgemeten waar het monument gaat komen. Het stuk land is ongeveer een kleine 30x30 meter (900 m2) en groot genoeg om het monument te plaatsen.
Verder proberen we nog steeds de namenlijsten te bemachtigen van de mensen die in deze omgeving zijn omgekomen tijdens de Tsunami. Maar vooralsnog wil dit niet echt lukken. Hier ben ik al ongeveer een jaar mee bezig, en is vooral lastig omdat alle kleine dorpjes soort dorpshoofden hebben die maar af en toe aanwezig zijn en die je dan vervolgens weer doorsturen naar iemand anders. Ik ben benieuwd of het dit keer nog gaat lukken.
Verder op dit moment vooral de schetsen aan het aanpassen aan het stuk land dat beschikbaar word gesteld en er technische tekeningen van te maken zodat we er een aantal begrotingen van kunnen maken. Verder zijn we aan het uitzoeken hoe we de mensen tijdens het traject zoveel mogelijk kunnen betrekken bij het project. Aantal voorbeelden hiervan zijn: een comité te vormen met een aantal afgevaardigden, vakmannen uit de doelgroep inzetten voor het maken van het monument (wel tegen betaling natuurlijk), mensen ieder een tegel naar keuze laten geven die we in het monument metselen als ook stukjes restanten keramiek die we in de bankjes kunnen verwerken. Verder willen we graag in het project meenemen dat de mensen hulp en assistentie krijgen bij het maken van hun deel voor hun familielid/leden in het monument. Dit bestaat uit een stuk van 16x24 cm dat ze kunnen gebruiken voor het plaatsen van een foto, de naam en de geboorte datum en eventueel een stuk tekst als ze willen.
We zijn er inmiddels voor een groot deel uit welke bomen en planten we willen plaatsen op het terrein. Een aantal bomen/ struiken hebben bloemen die de mensen hier gebruiken om te offeren.
8/15 en 16 maart hebben we 3 bijeenkomsten georganiseerd en een presentatie geven om de lokale bevolking (en dan met name de familieleden van de overledenen) in te lichten over het project. De flyers en posters voor de bijeenkomsten zijn gekopieerd en worden nu verspreid. Eerst zouden we de presentatie doen met de beamer maar gezien het tijdstip 16 uur en de locaties (soms half buiten) hebben we toch besloten om het dan maar met grote presentatie schetsen te doen die we dan aan de muur kunnen hangen. Het eerste deel van de presentatie zal gaan over het uitleggen project en de schetsen aan hun gaan uitleggen. Het 2e deel zullen we met hun spreken over wat ze van het project vinden, of ze er behoefte aan hebben, wat hun wensen zijn en wat hun behoeftes zijn.
Gisteren hadden we nog een gesprek met een aantal medewerkers van Sewalanka die projecten die in Galagodawatta. Dit is een van de nieuwbouwwijken voor de mensen die hun huizen zijn kwijtgeraakt met de Tsunami. Zei zijn enthousiast over het project en kunnen misschien iets voor de projecten betekenen qua ondersteuning.
Ik ben best een beetje zenuwachtig voor de presentatie, maar ik zal jullie laten weten hoe het gegaan is.
Nou dit was het weer even voor nu, ik ga hier nu weer even aan de slag met de voorbereidingen voor de presentatie.
Lieve groetjes uit klammig Telwatta,
Jacky
vrijdag 22 februari 2008
bijna weg
Nog een paar uurtjes en dan ga ik vliegen. Nu nog even druk, druk, druk enzo met alle voorbereidingen.
Gisteren mooi artikel gehad in de gooi en eemlander :-) !!!
zie link voor de website versie: http://www.gooieneemlander.nl/nieuws/regionaal/article3155416.ece?secId=654
of klik op de afbeelding hieronder voor een grotere versie.
Verder ben ik heel erg blij met alle lieve reacties die ik heb ontvangen van veel mensen op de mailing die ik van de week eruit heb gestuurd. Dit steunt ernorm!!
Subsidie van hivos ging dit jaar niet door maar gelukkig zijn er mensen die ook wat donaties hebben gedaan of nog gaan doen. In ieder geval ga ik er heen en roei ik gewoon met de riemen die ik heb.
Ik hou jullie op de hoogte.
Tot snel,
groetjes zenuwachtige jacky
Gisteren mooi artikel gehad in de gooi en eemlander :-) !!!
zie link voor de website versie: http://www.gooieneemlander.nl/nieuws/regionaal/article3155416.ece?secId=654
of klik op de afbeelding hieronder voor een grotere versie.
Verder ben ik heel erg blij met alle lieve reacties die ik heb ontvangen van veel mensen op de mailing die ik van de week eruit heb gestuurd. Dit steunt ernorm!!
Subsidie van hivos ging dit jaar niet door maar gelukkig zijn er mensen die ook wat donaties hebben gedaan of nog gaan doen. In ieder geval ga ik er heen en roei ik gewoon met de riemen die ik heb.
Ik hou jullie op de hoogte.
Tot snel,
groetjes zenuwachtige jacky
zaterdag 26 januari 2008
UPDATE Januari 2008
Bij deze een update van de stand van zaken:
Sinds ik terug ben heb ik gemiddeld om de 2/3 weken contact met de mensen daar en zo blijf ik op de hoogte van alles.
Naar aanleiding van de reacties van het gastenboek merken we dat de bezoekers zeer te spreken zijn over het museum, als ook dat het hun erg raakt en dat ze hopen dat het in de toekomst zal blijven bestaan en verder kan worden ontwikkeld.
Tot nu toe is gebleken dat het museum wordt bezocht door 75% mensen uit Sri Lanka en 25% door buitenlandersVan de 75% mensen uit Sri Lanka komt 20% uit de nabije omgeving en 80% uit andere delen van het land. Vanaf de opening van het museum tot half september vorig jaar zijn er ongeveer 800 bezoekers in totaal geweest.
Verder doen veel mensen een donatie in de donatiebox van het museum. Zoals begrijpelijk kunnen de buitenlandse toeristen meer roepies missen om in de donatiebox te doen als de locale bevolking. Het is dus ook belangrijk om deze doelgroep naar het museum te trekken voor het voortbestaan van het museum.
De afgelopen tijd heb ik weer meer beeldmateriaal voor het museum kunnen verzamelen en dit is voor een deel al aan het museum toegevoegd. Verder heeft Kamani, de beheerster van het museum, teksten aan de expositie toegevoegd in het engels als ook in het singhalees. Daarnaast zijn er van een foto en een tekening ansichtkaarten gemaakt die in het museum kunnen worden verkocht, om extra inkomsten te verwerven.
Van 22 februari - 30 maart zal ik weer naar Sri Lanka vertrekken om daar 5 weken verder te werken aan de projecten.
Inmiddels ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor mijn aankomende werkperiode in het dorp Telwatta. Omdat ik maar weinig tijd heb deze keer (5 weken) wil ik een goede planning zodat ik daar meteen aan de slag kan. Het idee is om ongeveer 35 % van mijn tijd te besteden aan het museumproject en 65% van mijn tijd te besteden aan het monument project.
De komende weken zal ik dan ook geregeld hier weer mijn verhalen en updates plaatsen om jullie op de hoogte te houden van de voortgang van de projecten.
Andere zaken m.b.t. tot de projecten
- Ik ben met mijn PR winkelkarretje geweest op de KPA Wilde ganzen dag november 2007. Op deze dag heb ik ook een aantal interessante workshops gevolgd. N.a.v. 1 van de workshops heb ik van de week een aanvullende cursus fondsenwerving die gratis word aangeboden.
- Ik sta inmiddels met de projecten vermeld op mambapoint TV ( http://artsuitcase.mambapoint.tv/ ) Ik heb via hun ook een dag cursus gehad met tips over hoe je je project kan filmen.
- Daarnaast steunt 1WE het project nog steeds, zei het op dit moment nog niet financieel, omdat zij zelf nog aan het opstarten zijn.
( http://www.eenwereldidee.nl/web/show/id=47439/langid=43 )
- Ik heb inhoudelijk en financieel verslag ingeleverd bij het Hivos, i.v.m. de toegekende subsidie. Inmiddels heb ik voor de komende werkperiode weer subsidie bij hen aangevraagd. Even afwachten of deze zal worden toegekend.
Dit was het even voor nu,
Tot snel,
Groetjes Jacqueline
Sinds ik terug ben heb ik gemiddeld om de 2/3 weken contact met de mensen daar en zo blijf ik op de hoogte van alles.
Naar aanleiding van de reacties van het gastenboek merken we dat de bezoekers zeer te spreken zijn over het museum, als ook dat het hun erg raakt en dat ze hopen dat het in de toekomst zal blijven bestaan en verder kan worden ontwikkeld.
Tot nu toe is gebleken dat het museum wordt bezocht door 75% mensen uit Sri Lanka en 25% door buitenlandersVan de 75% mensen uit Sri Lanka komt 20% uit de nabije omgeving en 80% uit andere delen van het land. Vanaf de opening van het museum tot half september vorig jaar zijn er ongeveer 800 bezoekers in totaal geweest.
Verder doen veel mensen een donatie in de donatiebox van het museum. Zoals begrijpelijk kunnen de buitenlandse toeristen meer roepies missen om in de donatiebox te doen als de locale bevolking. Het is dus ook belangrijk om deze doelgroep naar het museum te trekken voor het voortbestaan van het museum.
De afgelopen tijd heb ik weer meer beeldmateriaal voor het museum kunnen verzamelen en dit is voor een deel al aan het museum toegevoegd. Verder heeft Kamani, de beheerster van het museum, teksten aan de expositie toegevoegd in het engels als ook in het singhalees. Daarnaast zijn er van een foto en een tekening ansichtkaarten gemaakt die in het museum kunnen worden verkocht, om extra inkomsten te verwerven.
Van 22 februari - 30 maart zal ik weer naar Sri Lanka vertrekken om daar 5 weken verder te werken aan de projecten.
Inmiddels ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor mijn aankomende werkperiode in het dorp Telwatta. Omdat ik maar weinig tijd heb deze keer (5 weken) wil ik een goede planning zodat ik daar meteen aan de slag kan. Het idee is om ongeveer 35 % van mijn tijd te besteden aan het museumproject en 65% van mijn tijd te besteden aan het monument project.
De komende weken zal ik dan ook geregeld hier weer mijn verhalen en updates plaatsen om jullie op de hoogte te houden van de voortgang van de projecten.
Andere zaken m.b.t. tot de projecten
- Ik ben met mijn PR winkelkarretje geweest op de KPA Wilde ganzen dag november 2007. Op deze dag heb ik ook een aantal interessante workshops gevolgd. N.a.v. 1 van de workshops heb ik van de week een aanvullende cursus fondsenwerving die gratis word aangeboden.
- Ik sta inmiddels met de projecten vermeld op mambapoint TV ( http://artsuitcase.mambapoint.tv/ ) Ik heb via hun ook een dag cursus gehad met tips over hoe je je project kan filmen.
- Daarnaast steunt 1WE het project nog steeds, zei het op dit moment nog niet financieel, omdat zij zelf nog aan het opstarten zijn.
( http://www.eenwereldidee.nl/web/show/id=47439/langid=43 )
- Ik heb inhoudelijk en financieel verslag ingeleverd bij het Hivos, i.v.m. de toegekende subsidie. Inmiddels heb ik voor de komende werkperiode weer subsidie bij hen aangevraagd. Even afwachten of deze zal worden toegekend.
Dit was het even voor nu,
Tot snel,
Groetjes Jacqueline
dinsdag 29 mei 2007
Operatie overleefd en nu nog even geduld
Di 29 mei 2007
Hallo allemaal,
Hier even een kort berichtje van mij.
Ik ben inmiddels geopereerd en een ervaring rijker qua ziekenhuis hier. Operatie is goed gegaan en ik ben prima verzorgd in het ziekenhuis, waar ik een week heb gelegen. In eerste instantie dacht ik dat ik een beetje gek aan het worden was, maar dit bleek achteraf het gevolg te zijn van de hoeveelheid medicijnen die ik toegediend kreeg en normaal te zijn.
Ik heb erg veel moeite gehad met het weinig tot niets kunnen doen en het stil zitten/liggen. Maar vooral het feit dat ik amper iets zelf kan doen en alles aan anderen moet vragen. Maar goed de pijn word steeds iets minder en verder krijg ik beetje bij beetje weer een beetje energie voor andere dingen zoals het bijwerken van mijn blog. Ik zit nu weer in mijn vertrouwde geusthouse in Hikkaduwa en zit nu half in het gips tot de wond geheeld is. Ik hoop 7/8 juni terug te vliegen naar Nederland. Daar zal ik nog 3-4 weken in het gips moeten en hopelijk gaat daarna alles weer voorspoedig met mijn pootje en kan ik weer hetzelfde als hiervoor.
Verder qua museum staat alles even stil. De zoon en broer van de familie, die het museum runt, werkte in de marine en is vorige week door een LTT aanslag om het leven gekomen. Hij was 30 jaar en had vrouw van 24 en kindje van 3. Het conflict tussen de overheid en de Tamil Tijgers lijkt voor het grootste deel ver weg (noorden en oosten), maar de laatste tijd zijn er steeds meer aanslagen ook op andere plekken. Een gebeurtenis als deze maakt dat de realiteit van het conflict erg dicht bij komt. De meeste jongens in het leger en de marine komen uit het zuiden, het arme gebied van Sri Lanka. Daardoor beperkt de ellende zich niet meer alleen tot het noorden en oosten maar is heel Sri Lanka de dupe hiervan.
Hij is afgelopen zondag begraven. Was een erg trieste en indrukwekkende bedoeling. Het leek wel of het hele dorp Telwatte er was om zijn laatste eer te bewijzen. Hij ligt nu begraven op het stuk land van het museum.
Soms lijkt het wel of er veel vaker dooien vallen dan bij ons. Is het niet door het conflict dan is het wel door het verkeer. De laatste maanden zijn hier de verschrikkelijkste ongelukken gebeurd.
Ik moet nog een paar kleine dingen afhandelen qua museum maar daar moet ik het even bij laten voorlopig tot ik weer de volgende mogelijkheid heb om verder te werken aan de projecten.
Verder ben ik wel blij om weer even naar Nederland te gaan, ondanks het feit dat ik me hier erg thuis voel en enorm op mijn plek ben qua werk, ben ik wel toe aan wat frisse lucht, verse koude melk, lekkere broodjes, warme chocomelk en zie ik graag mijn vrienden weer.
Tot snel,
Liefs Jacky
Hallo allemaal,
Hier even een kort berichtje van mij.
Ik ben inmiddels geopereerd en een ervaring rijker qua ziekenhuis hier. Operatie is goed gegaan en ik ben prima verzorgd in het ziekenhuis, waar ik een week heb gelegen. In eerste instantie dacht ik dat ik een beetje gek aan het worden was, maar dit bleek achteraf het gevolg te zijn van de hoeveelheid medicijnen die ik toegediend kreeg en normaal te zijn.
Ik heb erg veel moeite gehad met het weinig tot niets kunnen doen en het stil zitten/liggen. Maar vooral het feit dat ik amper iets zelf kan doen en alles aan anderen moet vragen. Maar goed de pijn word steeds iets minder en verder krijg ik beetje bij beetje weer een beetje energie voor andere dingen zoals het bijwerken van mijn blog. Ik zit nu weer in mijn vertrouwde geusthouse in Hikkaduwa en zit nu half in het gips tot de wond geheeld is. Ik hoop 7/8 juni terug te vliegen naar Nederland. Daar zal ik nog 3-4 weken in het gips moeten en hopelijk gaat daarna alles weer voorspoedig met mijn pootje en kan ik weer hetzelfde als hiervoor.
Verder qua museum staat alles even stil. De zoon en broer van de familie, die het museum runt, werkte in de marine en is vorige week door een LTT aanslag om het leven gekomen. Hij was 30 jaar en had vrouw van 24 en kindje van 3. Het conflict tussen de overheid en de Tamil Tijgers lijkt voor het grootste deel ver weg (noorden en oosten), maar de laatste tijd zijn er steeds meer aanslagen ook op andere plekken. Een gebeurtenis als deze maakt dat de realiteit van het conflict erg dicht bij komt. De meeste jongens in het leger en de marine komen uit het zuiden, het arme gebied van Sri Lanka. Daardoor beperkt de ellende zich niet meer alleen tot het noorden en oosten maar is heel Sri Lanka de dupe hiervan.
Hij is afgelopen zondag begraven. Was een erg trieste en indrukwekkende bedoeling. Het leek wel of het hele dorp Telwatte er was om zijn laatste eer te bewijzen. Hij ligt nu begraven op het stuk land van het museum.
Soms lijkt het wel of er veel vaker dooien vallen dan bij ons. Is het niet door het conflict dan is het wel door het verkeer. De laatste maanden zijn hier de verschrikkelijkste ongelukken gebeurd.
Ik moet nog een paar kleine dingen afhandelen qua museum maar daar moet ik het even bij laten voorlopig tot ik weer de volgende mogelijkheid heb om verder te werken aan de projecten.
Verder ben ik wel blij om weer even naar Nederland te gaan, ondanks het feit dat ik me hier erg thuis voel en enorm op mijn plek ben qua werk, ben ik wel toe aan wat frisse lucht, verse koude melk, lekkere broodjes, warme chocomelk en zie ik graag mijn vrienden weer.
Tot snel,
Liefs Jacky
maandag 14 mei 2007
Even uit de running
Even kort berichtje van mij, moet naar ziekenhuis voor operatie aan mijn voet, bleek toch gebroken te zien, nadat inmiddels 4 doktors hadden gezegd van niet!!! Daarnaast werd het alleen maar weer erger in plaats van beter. Dus zal waarschijnlijk komedende week of lager niet naar internet kunnen. Zodra ik weer in staat ben laat ik jullie weten hoe het allemaal is. Tot snel Liefs Jac
zaterdag 28 april 2007
We hebben de krant gehaald!!!
Zie link hieronder
Vanaag hebben ze een artikel geplaatst in The Daily Mirror krant van Sri Lanka. Het kranten artikel bevat ons persbericht samen met 3 kleuren foto's en beslaat een halve pagina.
http://www.dailymirror.lk/2007/04/28/life.asp
http://www.dailymirror.lk/2007/04/28/life/4.asp
Verder is het een goede dag om in de krant te staan. Vanavond is namelijk de finale van de
ICC world cup cricket: Australie tegen Sri Lanka. Natuurlijk hoop ik dat sl WINT!! Ik vind wel dat dit land een oppepper verdient na de Tsunami en met de huidige oorlogssituatie in het noorden. Het zal het land goed doen. Maar het word nog een lastige taak en waarschijnlijk een spannende wedstrijd aangezien Australie ook erg goed is. Ik hou jullie op de hoogte,
Liefs Jacqueline
Vanaag hebben ze een artikel geplaatst in The Daily Mirror krant van Sri Lanka. Het kranten artikel bevat ons persbericht samen met 3 kleuren foto's en beslaat een halve pagina.
http://www.dailymirror.lk/2007/04/28/life.asp
http://www.dailymirror.lk/2007/04/28/life/4.asp
Verder is het een goede dag om in de krant te staan. Vanavond is namelijk de finale van de
ICC world cup cricket: Australie tegen Sri Lanka. Natuurlijk hoop ik dat sl WINT!! Ik vind wel dat dit land een oppepper verdient na de Tsunami en met de huidige oorlogssituatie in het noorden. Het zal het land goed doen. Maar het word nog een lastige taak en waarschijnlijk een spannende wedstrijd aangezien Australie ook erg goed is. Ik hou jullie op de hoogte,
Liefs Jacqueline
dinsdag 24 april 2007
Even bijtanken en genieten van de bezoekers van het museum.
Jacky 22 april 2007
(Voor foto's zie andere site: http://artsuitcase.blogspot.com/ )
Hallo hier weer even een berichtje van mij. Inmiddels weer een jaartje ouder geworden en ga nu echt naar de veertig toe (38), maar dit het niet erg.
13/14 April was het hier oud en nieuw en zijn er veel vakantie dagen geweest. Nog steeds zijn veel winkels dicht. In principe zou alles vanaf morgen een weer een beetje bij het oude moeten zijn. De week daarna is het weer bal 1/2 mei dan zijn er weer 2 belangrijke feestdagen en zou alles zo weer een week dicht kunnen zijn. Gelukkig ben ik in dit stadium niet zo heel afhankelijk van de winkels en overheidsgebouwen, maar je moet er wel rekening mee houden en zaken goed plannen. Verder werd je overal een week lang volgestopt met zoete nieuwjaars koekjes, cakejes etc. Op zich lekker, maar niet de hele tijd.
In Hikkaduwa zijn niet zoveel toeristen meer, meer nog levendig genoeg voor mij. Rond de jaarwisseling werd heel Hikkaduwa bevolkt door rijke sri lankaanse toeristen uit Colombo. Grappig om die hier te zien. Is echt een heel andere cultuur. Waar ik me helemaal over heb verbaasd is dat ze allemaal engels praten met elkaar. Dit staat blijkbaar stoer en hip, maar vind het zelf heel apart. Ik ben met oud en nieuw nog naar een nieuwjaarsfeest bij Mambo's geweest, volgens de geruchten was dit 1 van de weinige tenten die in heel Sri lanka open was met rond de jaarwisseling. Verder was er ook een te kort aan alcohol overal aangezien de drankwinkels onaangekondigd (of een uur voor sluitingstijd) werden opgedragen door de overheid om te sluiten. Niemand had dus van te voren ingeslagen. Ook op de dag dat ik mijn verjaardagsfeestje hield (12e) en s'ochtends wat drank wilde kopen, kwam ik voor gesloten deuren. Na flink wat restaurants en hotels te hebben afgelopen heb ik er 1 bereid gevonden ons wat drank te verkopen via de achterdeur. Weliswaar waren de prijzen toen wel verdubbeld!!!
Even voor de helderheid, weet niet of ik dit al duidelijk heb vermeld. Ik zou eerst 8 april zijn terug gekomen, toen had ik mijn ticket gewijzigd naar 2 mei en heb nu besloten dat ik 23 mei terug kom (mijn moeder die hier ook is en me af en toe helpt gaat wel 2 mei terug). Dan ben ik hier in totaal 3 maanden geweest ipv anderhalf. Je merk dat alles veel tijd kost en 3 maanden is toch wel wat je aan tijd nodig hebt, wil je de zaken goed kunnen regelen.
Dit heeft te maken met een aantal zaken:
- Er toch nog veel zaken te regelen voor het museum en ik alles niet echt klaar krijg als ik al over een week weg moet.
- Qua voorbereidingen voor het monument heb ik nog niet echt veel kunnen doen, maar daar hoop ik nu wel wat tijd voor te hebben. Al zal dit wel minder zijn dan gepland.
- Het feit dat ik nog steeds niet echt goed kan lopen, loop inmiddels wel zonder krukken maar verder strompel ik wat op mijn hiel. Gelukkig heb ik sinds een paar dagen een brommertje en ben ik daardoor iets mobieler.
Update projecten:
MUSEUM
Het museum word bezocht door de meest uiteenlopende doelgroepen. De locale bevolking uit het dorp zelf en de omliggende dorpen, Sri Lankaanse dagjes toeristen die onderweg zijn en buitenlanders die er langskomen. De Sri Lankaanse toeristen komen overal vandaan zoals andere plaatsen aan de kust, uit het binnenland en uit Colombo. Ik ben overdonderd door de enorme positieve reacties van de mensen. Het is fijn om te merken dat het museum het doel raakt en dat de bezoekers het erg van belang vinden dat het er is, maar vooral ook dat het blijft en mag gaan groeien. Het is erg fijn om hier ook aanwezig te zijn tijdens de eerste openingsweken, aan de reacties en het gedrag van het publiek kun je weer aanpassingen aan het museum maken.
Ik denk dat er inmiddels rond de 300 bezoekers zijn geweest in het museum. Sommige mensen komen ook weer terug en brengen dan anderen mee. Het museum is gratis toegankelijk, maar we geven wel aan dat ze een donatie kunnen maken in de donatiebox in het museum. Inmiddels is daar de afgelopen 3 weken al een bedrag ingestopt van 6.000 rps (ongeveer 43 euro). Dat is voor hier veel geld en dit geeft me het vertrouwen, dat we met de inkomsten met de donaties in ieder geval waarschijnlijk de maandelijkse lasten kunnen dekken. Nu hebben we ook het voordeel gehad dat de maand april een echte feestmaand is met veel vakantiedagen en dat er daardoor veel dagjes mensen onderweg waren.
- Er is een man langs geweest die gratis banners wil maken die we in de omliggende grote plaatsen kunnen ophangen zoals Hikkaduwa en Ambalangoda. Gratis PR wil geven tijdens de omroep bij festivals. (een banner is een stoffen lap die met de hand word beschilderd met PR teksten, een soort uithangbord dus)
- Er is gisteren een vrouw geweest die een artikel wil publiceren over het museum in een speciale krant voor vrouwen.
- Maandag komt er een engels man filmen, zodat hij het museum project kan tonen in Engeland.
- Er zijn een tweetal journalisten die hebben beloofd ons publiciteit te willen geven.
- Ik heb een verzoek ingediend bij de grootste kranten uitgeverij hier "The Lake House Publishers" met de vraag of ze eventueel fotomateriaal en/of kranten ter beschikking willen stellen aan het museum. Zij hebben de grote Engelstalige en Sighaleestalige kranten onder hun.
Verder is er nog een hoop te doen voor het museum:
- Vooraf had ik me helemaal niet bezig gehouden met het publiciteitsverhaal, maar dit blijkt in dit stadium toch ook een belangrijk onderdeel te zijn. Inmiddels heb ik een persbericht geschreven dat volgende week naar een aantal mensen kan worden verstuurd. Alles moet ook in het engels, dus dat is af en toe best lastig. Gelukkig heb ik hier iemand gevonden die me daar een beetje bij helpt en die daar veel ervaring mee heeft. Nu heb ik niet erg veel ervaring met publiciteit, dus moet weer een hoop leren. Verder wil ik nog Engelstalige posters en flyers maken die dan hier in de buurt in de hotels komen te hangen en Singhaleestalige posters voor op andere plekken. De komende weken zal ik me hier een deel van de tijd mee bezig houden.
- Qua museum attributen is het voor 1/3 klaar, maar er zijn nog een aantal objecten waar ik mee bezig ben. Bijvoorbeeld: een fotohanger mobiel gemaakt van plastic theezeefjes, nog een paar foto gevulde waterflessen, een aantal foto collages maken die groot worden afgedrukt op plastic zeil, nog wat weblog boeken met verslagen van oud vrijwilligers, bibliotheekplank (kastje nog te duur op dit moment), andere foto afdrukken. Het maken van deze objecten kost veel tijd. Dit heeft vooral te maken met het feit dat veel van deze foto's op speciale makten moeten worden gemaakt en dat het uitzoeken van het juiste beeld materiaal veel tij in beslag neemt.
- Daarnaast moeten we nog een systeem opzetten van organisatie voor de komende tijd tot dat ik weer terug kom en hoe we alles gaan regelen. Ook moeten we nog een contract maken en een bankrekening openen.
MONUMENT
Hierover nog niet heel veel nieuws. De monnik was erg te spreken over het ontwerp en vond het goed passen in de cultuur. Daarnaast zijn er twee stukken land zijn toegezegd, in Telwatte en Kahawa, door de tempel waar we de monumenten kunnen gaan bouwen als we de financiering rond hebben. Ik hoop de komende week de stukken land te bekijken en op te meten en er foto's van te maken.
Verder alles goed hier. Ik doe het deze week iets rustiger aan, om wat bij te tanken en op te laden. Om vervolgens daarna weer volop verder te gaan. Dit was wel noodzakelijk aangezien ik bijna elke dag aan het werk was geweest en merkte dat ook rust nodig had, helemaal met mijn voet.
Nou tot snel,
Liefs Jacqueline
(Voor foto's zie andere site: http://artsuitcase.blogspot.com/ )
Hallo hier weer even een berichtje van mij. Inmiddels weer een jaartje ouder geworden en ga nu echt naar de veertig toe (38), maar dit het niet erg.
13/14 April was het hier oud en nieuw en zijn er veel vakantie dagen geweest. Nog steeds zijn veel winkels dicht. In principe zou alles vanaf morgen een weer een beetje bij het oude moeten zijn. De week daarna is het weer bal 1/2 mei dan zijn er weer 2 belangrijke feestdagen en zou alles zo weer een week dicht kunnen zijn. Gelukkig ben ik in dit stadium niet zo heel afhankelijk van de winkels en overheidsgebouwen, maar je moet er wel rekening mee houden en zaken goed plannen. Verder werd je overal een week lang volgestopt met zoete nieuwjaars koekjes, cakejes etc. Op zich lekker, maar niet de hele tijd.
In Hikkaduwa zijn niet zoveel toeristen meer, meer nog levendig genoeg voor mij. Rond de jaarwisseling werd heel Hikkaduwa bevolkt door rijke sri lankaanse toeristen uit Colombo. Grappig om die hier te zien. Is echt een heel andere cultuur. Waar ik me helemaal over heb verbaasd is dat ze allemaal engels praten met elkaar. Dit staat blijkbaar stoer en hip, maar vind het zelf heel apart. Ik ben met oud en nieuw nog naar een nieuwjaarsfeest bij Mambo's geweest, volgens de geruchten was dit 1 van de weinige tenten die in heel Sri lanka open was met rond de jaarwisseling. Verder was er ook een te kort aan alcohol overal aangezien de drankwinkels onaangekondigd (of een uur voor sluitingstijd) werden opgedragen door de overheid om te sluiten. Niemand had dus van te voren ingeslagen. Ook op de dag dat ik mijn verjaardagsfeestje hield (12e) en s'ochtends wat drank wilde kopen, kwam ik voor gesloten deuren. Na flink wat restaurants en hotels te hebben afgelopen heb ik er 1 bereid gevonden ons wat drank te verkopen via de achterdeur. Weliswaar waren de prijzen toen wel verdubbeld!!!
Even voor de helderheid, weet niet of ik dit al duidelijk heb vermeld. Ik zou eerst 8 april zijn terug gekomen, toen had ik mijn ticket gewijzigd naar 2 mei en heb nu besloten dat ik 23 mei terug kom (mijn moeder die hier ook is en me af en toe helpt gaat wel 2 mei terug). Dan ben ik hier in totaal 3 maanden geweest ipv anderhalf. Je merk dat alles veel tijd kost en 3 maanden is toch wel wat je aan tijd nodig hebt, wil je de zaken goed kunnen regelen.
Dit heeft te maken met een aantal zaken:
- Er toch nog veel zaken te regelen voor het museum en ik alles niet echt klaar krijg als ik al over een week weg moet.
- Qua voorbereidingen voor het monument heb ik nog niet echt veel kunnen doen, maar daar hoop ik nu wel wat tijd voor te hebben. Al zal dit wel minder zijn dan gepland.
- Het feit dat ik nog steeds niet echt goed kan lopen, loop inmiddels wel zonder krukken maar verder strompel ik wat op mijn hiel. Gelukkig heb ik sinds een paar dagen een brommertje en ben ik daardoor iets mobieler.
Update projecten:
MUSEUM
Het museum word bezocht door de meest uiteenlopende doelgroepen. De locale bevolking uit het dorp zelf en de omliggende dorpen, Sri Lankaanse dagjes toeristen die onderweg zijn en buitenlanders die er langskomen. De Sri Lankaanse toeristen komen overal vandaan zoals andere plaatsen aan de kust, uit het binnenland en uit Colombo. Ik ben overdonderd door de enorme positieve reacties van de mensen. Het is fijn om te merken dat het museum het doel raakt en dat de bezoekers het erg van belang vinden dat het er is, maar vooral ook dat het blijft en mag gaan groeien. Het is erg fijn om hier ook aanwezig te zijn tijdens de eerste openingsweken, aan de reacties en het gedrag van het publiek kun je weer aanpassingen aan het museum maken.
Ik denk dat er inmiddels rond de 300 bezoekers zijn geweest in het museum. Sommige mensen komen ook weer terug en brengen dan anderen mee. Het museum is gratis toegankelijk, maar we geven wel aan dat ze een donatie kunnen maken in de donatiebox in het museum. Inmiddels is daar de afgelopen 3 weken al een bedrag ingestopt van 6.000 rps (ongeveer 43 euro). Dat is voor hier veel geld en dit geeft me het vertrouwen, dat we met de inkomsten met de donaties in ieder geval waarschijnlijk de maandelijkse lasten kunnen dekken. Nu hebben we ook het voordeel gehad dat de maand april een echte feestmaand is met veel vakantiedagen en dat er daardoor veel dagjes mensen onderweg waren.
- Er is een man langs geweest die gratis banners wil maken die we in de omliggende grote plaatsen kunnen ophangen zoals Hikkaduwa en Ambalangoda. Gratis PR wil geven tijdens de omroep bij festivals. (een banner is een stoffen lap die met de hand word beschilderd met PR teksten, een soort uithangbord dus)
- Er is gisteren een vrouw geweest die een artikel wil publiceren over het museum in een speciale krant voor vrouwen.
- Maandag komt er een engels man filmen, zodat hij het museum project kan tonen in Engeland.
- Er zijn een tweetal journalisten die hebben beloofd ons publiciteit te willen geven.
- Ik heb een verzoek ingediend bij de grootste kranten uitgeverij hier "The Lake House Publishers" met de vraag of ze eventueel fotomateriaal en/of kranten ter beschikking willen stellen aan het museum. Zij hebben de grote Engelstalige en Sighaleestalige kranten onder hun.
Verder is er nog een hoop te doen voor het museum:
- Vooraf had ik me helemaal niet bezig gehouden met het publiciteitsverhaal, maar dit blijkt in dit stadium toch ook een belangrijk onderdeel te zijn. Inmiddels heb ik een persbericht geschreven dat volgende week naar een aantal mensen kan worden verstuurd. Alles moet ook in het engels, dus dat is af en toe best lastig. Gelukkig heb ik hier iemand gevonden die me daar een beetje bij helpt en die daar veel ervaring mee heeft. Nu heb ik niet erg veel ervaring met publiciteit, dus moet weer een hoop leren. Verder wil ik nog Engelstalige posters en flyers maken die dan hier in de buurt in de hotels komen te hangen en Singhaleestalige posters voor op andere plekken. De komende weken zal ik me hier een deel van de tijd mee bezig houden.
- Qua museum attributen is het voor 1/3 klaar, maar er zijn nog een aantal objecten waar ik mee bezig ben. Bijvoorbeeld: een fotohanger mobiel gemaakt van plastic theezeefjes, nog een paar foto gevulde waterflessen, een aantal foto collages maken die groot worden afgedrukt op plastic zeil, nog wat weblog boeken met verslagen van oud vrijwilligers, bibliotheekplank (kastje nog te duur op dit moment), andere foto afdrukken. Het maken van deze objecten kost veel tijd. Dit heeft vooral te maken met het feit dat veel van deze foto's op speciale makten moeten worden gemaakt en dat het uitzoeken van het juiste beeld materiaal veel tij in beslag neemt.
- Daarnaast moeten we nog een systeem opzetten van organisatie voor de komende tijd tot dat ik weer terug kom en hoe we alles gaan regelen. Ook moeten we nog een contract maken en een bankrekening openen.
MONUMENT
Hierover nog niet heel veel nieuws. De monnik was erg te spreken over het ontwerp en vond het goed passen in de cultuur. Daarnaast zijn er twee stukken land zijn toegezegd, in Telwatte en Kahawa, door de tempel waar we de monumenten kunnen gaan bouwen als we de financiering rond hebben. Ik hoop de komende week de stukken land te bekijken en op te meten en er foto's van te maken.
Verder alles goed hier. Ik doe het deze week iets rustiger aan, om wat bij te tanken en op te laden. Om vervolgens daarna weer volop verder te gaan. Dit was wel noodzakelijk aangezien ik bijna elke dag aan het werk was geweest en merkte dat ook rust nodig had, helemaal met mijn voet.
Nou tot snel,
Liefs Jacqueline
zaterdag 7 april 2007
HET MUSEUM IS GEOPEND !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(Voor foto's zie andere site: http://artsuitcase.blogspot.com/ )
Alweer kleine 3 weken geleden dat ik voor het laatst heb geschreven, mijn excuses hiervoor dat jullie zolang niks van me hebben vernomen. Dit heeft voornamelijk te maken met het feit dat de weken voor de 31ste ik erg druk ben geweest om alles klaar te krijgen voor de opening en daarna verplicht rust moest nemen, aangezien al dat werken mijn voet herstel niet ten goede kwam.
Voor de opening,
Alles leek redelijk goed te gaan en we lagen redelijk op schema. Natuurlijk ging er ook wel wat zaken mis zo vlak voor de opening.
- We hebben 150 kindertekeningen en teksten ontvangen op de teken en schrijf wedstrijd. Er zitten echt prachtige tekeningen bij. Aangezien we ze allemaal interessant vonden hebben we besloten om alle tekeningen tijdelijk te exposeren in het museum. Wel hebben we ze moeten lamineren. Toen we ze van de winkel terug kregen was alleen ongeveer een kwart van de tekeningen beschadigd doordat ze te heet waren gelamineerd. Dit was 3 dagen voor de opening en zorgde voor flinke stress, want we hadden nog zoveel te doen!! We zijn toen terug gegaan naar de scholen en hebben aan de kinderen gevraagd of ze een nieuwe tekening wilde maken of dat ze hem wilde laten zoals die was. Een aantal van de kleine jochies vond het niet bedoelde lamineer effect wel passend en besloten het zo te laten. De rest heeft al een nieuwe tekening gemaakt of maakt er binnenkort nog 1.
- De scholen hebben nu vakantie aangezien het volgende week oud en nieuw is hier, 13/14 april. Maar de hele maand staat bol met allerlei activiteiten die daarbij horen. Hierover de volgende keer meer.
- Verder was de kwaliteit van de afdrukken van de foto's van internet niet echt denderend. Blijft lastig als je niet de originele foto's van de fotografen kan gebruiken. Het blijft lastig om van veel foto's de herkomst te traceren. Aan de andere kant zijn veel foto's gemaakt met simpele fotocamera's, mobiele telefoons, stills van video's, en door niet professionele fotograven. Uiteindelijk kom je er dan op uit dat het beter is om beeld materiaal van mindere kwaliteit te hebben in het museum, omdat het van groot belang is dat dit materiaal in het museum is. Was even omschakelen voor mij.
- Financieel werd het met de dag lastiger, aangezien alle budgetten al lang op waren. Had wel besloten zelf een aantal zaken voor te schieten, maar wist dat ik dan in de problemen zou komen in Nederland. Maar goed hield vertrouwen en hoopte dat er ergens een meevaller zou komen.
De fotografenvereniging uit Galle bleef elke dag maar zeggen dat ze foto's wilde doneren voor het museum, maar tot op heden hebben we nog niks ontvangen.
Los van bovengenoemde tegenvallers is het ons toch gelukt om alles klaar te krijgen voor de opening. Het waren een paar zware dagen maar het gaf me veel voldoening om eindelijk alles tot realiteit te zien worden na ruim 2 jaar het idee al te hebben. Daarnaast zijn er ook allerlei zaken gebeurd die erg positief zijn.
- Ik had vlak voor mijn vertrek een subsidieaanvraag gedaan bij het HIVOS wereld burger fonds en heb van de week te horen gekregen dat deze is toe gewezen!!!! Dit zorgt er voor dat er een zorg minder is voor mij en dat ik deze bouwfase goed kan afronden en dat het museum het komende (half) jaar in ieder geval kan draaien.
- Een Nederlandse Monnik die hier al jaren werkt en waar ik al veel over gehoord had bleek 10 dagen voor de opening naar Telwatta Temple te zijn verhuist. Hij en zijn leraar zijn erg te spreken over de projecten en doen er alles aan om ons te ondersteunen. De Nederlandse monnik was zeer vereerd om de opening van het museum te begeleiden. Dat is hier heel gebruikelijk dat tijdens de opening ook een rituele inwijding is. Verder is hij zeer geïnteresseerd om te kijken of het mogelijk is om een Tsunami Foto archief aan te leggen in de bibliotheek van de Temple. Het is zo fijn om met hem in mijn eigen taal te kunnen spreken en de plannen voor de langere termijn samen uit te werken. Hierover volgende keer meer. Ik heb vanmiddag weer een afspraak met hem. En wat voor mij persoonlijk erg fijn was is om met iemand over de projecten te praten die op dezelfde golflengte zit en ook ziet hoe belangrijk deze projecten zijn voor de lokale bevolking en de geschiedenis van het land. Ook al lijkt het leven gewoon door te gaan de Tsunami heeft zoveel sporen achter gelaten bij iedereen die nooit zullen verdwijnen.
De Opening
De opening was een groot succes. Alle kinderen die een prijs hadden gewonnen waren aanwezig om hun oorkonde in ontvangst te nemen. De kinderen waren reuze blij met hun oorkondes en waren er continu naar aan het turen, ook hun trotse ouders met een brede glimlach op hun gezicht. Er waren zowel buitenlandse mensen als lokale mensen. De mensen uit het dorp waren wat schuchter en keken mee vanaf een afstandje en kwamen later bij de stoet toen de museum deuren opengingen. Ik schat dat er tijdens de opening zo'n 100-150 man is geweest.
De reacties zijn enorm positief. Ook al heb ik vanaf het begin gelooft in dit idee, het is toch altijd spannend of dat ook zo is. Ik kon met een gerust hart ademhalen, dat ik het goed heb gezien en dat het zeer belangrijk is voor de bevolking. Men hoopt ook van harte dat het museum voor de langere termijn zal bestaan, zodat ook de volgende generatie het kan zien. Ook is de stroom opgang gezet voor het verzamelen van extra beeld materiaal. Veel mensen proberen aanvullend beeldmateriaal te zoeken wat ze aan het museum kunnen schenken.
De Nederlandse monnik had een SL schrijver uitgenodigd voor de opening. Hij was in de befaamde trein bij Parelyia toen de Tsunami kwam. Hij heeft het gelukkig overleefd met zijn vrouw en dochter en heeft daar een boekje over geschreven. Hij heeft dit boekje aan het museum gedoneerd en aan het einde van de opening zijn verhaal verteld. Iedereen was ademloos naar hem aan het luisteren.
Tsunami Intervieuws
Verder heb ik van de week een aantal interviews gehouden onder de lokale bevolking. We hebben met hun gepraat over de dag van de Tsunami. Ik heb al ruim 2 jaar met deze mensen gewerkt, maar kwam erachter dat ik van niemand wist of had gehoord wat er was gebeurd tijdens de dag zelf. Voor mij een bijzonder moment om deze verhalen te horen. Zeer indrukwekkend ook. Toen ik aan iemand vroeg waarom ik dat eigenlijk niet wist zei iemand: We hebben het wel geprobeerd te vertellen maar je was te druk met puinruimen! Daarnaast waren de meeste gesprekken op dat moment van praktische aard. Als de mensen erover vertellen merk je nog hoe het soms lijkt als de dag van gisteren en hoe ze vaak nog dagelijks ermee worden geconfronteerd. Kinderen die nog steeds niet graag komen naar de plek waar het gebeurt is en s' nachts daar helemaal niet willen zijn. Mensen die zaken kwijt zijn die erg belangrijk voor hun zijn. Bijvoorbeeld een adres van mensen uit Jordanië waar ze in het verleden gewerkt hebben (Veel mensen gaan hier een paar jaar naar het buitenland om geld te verdienen) of een bekende danser die zijn eeuwen oude maskers is verloren die onderdeel waren van generaties cultureel erfgoed. Een man had het kippenvel op zijn arm en tranen in zijn ogen toen hij vertelde dat hij tijdens de eerste golf zich had vast kunnen houden aan de deurknop van de achterdeur. Met aan de ene arm zijn kleinkind en aan de andere arm zijn dochter. Happend naar lucht tussen de watergolven, klem tussen verschillende muren en stevig vastklampend aan elkaar hopend dat het water zou zakken. Toen het water een muur had gebroken en langzaam zakte konden ze wegrennen, net op tijd voor de 2e golf zou komen. Een andere man werd met stoel en al zijn huis uitgereven en verderop zich vastklampen aan een boom. Het schijnt dat veel mensen toch na de eerste golf hebben weg kunnen komen. De mensen die tussen door nog naar huis zijn terug gegaan hebben het grotendeels niet overleefd. De eigenaar van het museum wel maar vraag niet hoe, hij heeft moeten rennen voor zijn leven en zag de dooie om zich heen en kon niks anders dan denken: Ik wil overleven. De dagen daarna was hij in complete shock en heeft alleen maar doelloos voor zich uit lopen staren. De vissers op zee hebben weinig tot niets van de Tsunami gemerkt maar toen ze terug kwamen, kwamen ze terecht in de grote puinhopen van puin en dode mensen. Een visser vertelde dat hij niet eens kon herkennen waar zijn eigen huis stond. Gelukkig was er nog een stenen bord van de tempel blijven staan die hem hielp zijn huis weer te vinden.
Zoveel verhalen en als ze erover vertellen is het nog als de dag van gisteren. Ik denk dat het belangrijk is om deze verhalen te verzamelen en te laten zien in het museum. Ook al weet ik nu nog niet welke vorm dit moet hebben. De meeste trauma verwerking is gegeven in de eerste maanden na de Tsunami, maar diep in mijn hart denk ik dat het nu juist pas de tijd is om erover te praten. Nu ze weer een beetje houvast in het leven hebben gekregen. Al het Tsunami geld is volgens mij al uitgegeven, maar ik denk dat er nog steeds heel veel te doen is qua verwerking en herdenking. Zowel voor de locale bevolking die het hebben meegemaakt als ook de buitenlandse toeristen die hier tijdens de Tsunami waren. Juist omdat zij weinig contact hebben met andere overlevenden en ze eigenlijk totaal op hun zelf zijn terug geworpen na de Tsunami. Ze hebben het wel kunnen delen met vrienden en familie, maar niet met mensen die het zelf hebben meegemaakt. Ik merk dat deze groep het er nog flink moeilijk mee heeft.
Het bord aan de weg werkt goed en verschillende mensen komen door dit bord naar het museum.
De komende weken zal ik mijn tijd besteden aan het afronden van de eerste fase van het museum en met een aantal voorbereidingen voor het monument.
Ik heb gisteren weer een gesprek gehad met de Monnik en nu is het plan om twee monumenten te maken:
- Een monument in Telwatta voor de slachtoffers van Telwatta, Parelyia, Delewathemulle en Wenamulle
- Een monument in Kahawa voor de slachtoffers van Godagoma, Kahawa en Akurala
De stukken land zullen door de tempel ter beschikking worden gesteld. Dit heeft een aantal voordelen:
- Dit geen extra kosten voor ons zijn
- Gegarandeerd houd het zijn bestemming als monument
- Het is heilige grond, wat de overledenen een eervolle plek kan geven
- Onderhoud zal door de tempel worden gewaarborgd
Met mij gaat het verder wel goed, behalve dat ik nog steeds niet echt kan lopen en het zorgt ervoor dat ik per dag minder kan doen dan ik zou willen. Na 3 weken word het zitten, hangen en liggen ook lastig. Ook kost alles meer energie dan gebruikelijk en moet ik mijn beperkingen accepteren. Ik begin steeds meer te merken hoe bewegelijk type ik ben J. Gelukkig is er ook veel werk voor mij te doen achter de labtop, waarbij ik tegelijkertijd rust kan nemen en kan werken. Hopelijk gaat het de komende weken weer beetje beter en kan ik weer lopen als ik in Nederland ben.
Hopelijk kan ik jullie deze keer wat vaker op de hoogte houden.
Tot snel, liefs Jacqueline
Alweer kleine 3 weken geleden dat ik voor het laatst heb geschreven, mijn excuses hiervoor dat jullie zolang niks van me hebben vernomen. Dit heeft voornamelijk te maken met het feit dat de weken voor de 31ste ik erg druk ben geweest om alles klaar te krijgen voor de opening en daarna verplicht rust moest nemen, aangezien al dat werken mijn voet herstel niet ten goede kwam.
Voor de opening,
Alles leek redelijk goed te gaan en we lagen redelijk op schema. Natuurlijk ging er ook wel wat zaken mis zo vlak voor de opening.
- We hebben 150 kindertekeningen en teksten ontvangen op de teken en schrijf wedstrijd. Er zitten echt prachtige tekeningen bij. Aangezien we ze allemaal interessant vonden hebben we besloten om alle tekeningen tijdelijk te exposeren in het museum. Wel hebben we ze moeten lamineren. Toen we ze van de winkel terug kregen was alleen ongeveer een kwart van de tekeningen beschadigd doordat ze te heet waren gelamineerd. Dit was 3 dagen voor de opening en zorgde voor flinke stress, want we hadden nog zoveel te doen!! We zijn toen terug gegaan naar de scholen en hebben aan de kinderen gevraagd of ze een nieuwe tekening wilde maken of dat ze hem wilde laten zoals die was. Een aantal van de kleine jochies vond het niet bedoelde lamineer effect wel passend en besloten het zo te laten. De rest heeft al een nieuwe tekening gemaakt of maakt er binnenkort nog 1.
- De scholen hebben nu vakantie aangezien het volgende week oud en nieuw is hier, 13/14 april. Maar de hele maand staat bol met allerlei activiteiten die daarbij horen. Hierover de volgende keer meer.
- Verder was de kwaliteit van de afdrukken van de foto's van internet niet echt denderend. Blijft lastig als je niet de originele foto's van de fotografen kan gebruiken. Het blijft lastig om van veel foto's de herkomst te traceren. Aan de andere kant zijn veel foto's gemaakt met simpele fotocamera's, mobiele telefoons, stills van video's, en door niet professionele fotograven. Uiteindelijk kom je er dan op uit dat het beter is om beeld materiaal van mindere kwaliteit te hebben in het museum, omdat het van groot belang is dat dit materiaal in het museum is. Was even omschakelen voor mij.
- Financieel werd het met de dag lastiger, aangezien alle budgetten al lang op waren. Had wel besloten zelf een aantal zaken voor te schieten, maar wist dat ik dan in de problemen zou komen in Nederland. Maar goed hield vertrouwen en hoopte dat er ergens een meevaller zou komen.
De fotografenvereniging uit Galle bleef elke dag maar zeggen dat ze foto's wilde doneren voor het museum, maar tot op heden hebben we nog niks ontvangen.
Los van bovengenoemde tegenvallers is het ons toch gelukt om alles klaar te krijgen voor de opening. Het waren een paar zware dagen maar het gaf me veel voldoening om eindelijk alles tot realiteit te zien worden na ruim 2 jaar het idee al te hebben. Daarnaast zijn er ook allerlei zaken gebeurd die erg positief zijn.
- Ik had vlak voor mijn vertrek een subsidieaanvraag gedaan bij het HIVOS wereld burger fonds en heb van de week te horen gekregen dat deze is toe gewezen!!!! Dit zorgt er voor dat er een zorg minder is voor mij en dat ik deze bouwfase goed kan afronden en dat het museum het komende (half) jaar in ieder geval kan draaien.
- Een Nederlandse Monnik die hier al jaren werkt en waar ik al veel over gehoord had bleek 10 dagen voor de opening naar Telwatta Temple te zijn verhuist. Hij en zijn leraar zijn erg te spreken over de projecten en doen er alles aan om ons te ondersteunen. De Nederlandse monnik was zeer vereerd om de opening van het museum te begeleiden. Dat is hier heel gebruikelijk dat tijdens de opening ook een rituele inwijding is. Verder is hij zeer geïnteresseerd om te kijken of het mogelijk is om een Tsunami Foto archief aan te leggen in de bibliotheek van de Temple. Het is zo fijn om met hem in mijn eigen taal te kunnen spreken en de plannen voor de langere termijn samen uit te werken. Hierover volgende keer meer. Ik heb vanmiddag weer een afspraak met hem. En wat voor mij persoonlijk erg fijn was is om met iemand over de projecten te praten die op dezelfde golflengte zit en ook ziet hoe belangrijk deze projecten zijn voor de lokale bevolking en de geschiedenis van het land. Ook al lijkt het leven gewoon door te gaan de Tsunami heeft zoveel sporen achter gelaten bij iedereen die nooit zullen verdwijnen.
De Opening
De opening was een groot succes. Alle kinderen die een prijs hadden gewonnen waren aanwezig om hun oorkonde in ontvangst te nemen. De kinderen waren reuze blij met hun oorkondes en waren er continu naar aan het turen, ook hun trotse ouders met een brede glimlach op hun gezicht. Er waren zowel buitenlandse mensen als lokale mensen. De mensen uit het dorp waren wat schuchter en keken mee vanaf een afstandje en kwamen later bij de stoet toen de museum deuren opengingen. Ik schat dat er tijdens de opening zo'n 100-150 man is geweest.
De reacties zijn enorm positief. Ook al heb ik vanaf het begin gelooft in dit idee, het is toch altijd spannend of dat ook zo is. Ik kon met een gerust hart ademhalen, dat ik het goed heb gezien en dat het zeer belangrijk is voor de bevolking. Men hoopt ook van harte dat het museum voor de langere termijn zal bestaan, zodat ook de volgende generatie het kan zien. Ook is de stroom opgang gezet voor het verzamelen van extra beeld materiaal. Veel mensen proberen aanvullend beeldmateriaal te zoeken wat ze aan het museum kunnen schenken.
De Nederlandse monnik had een SL schrijver uitgenodigd voor de opening. Hij was in de befaamde trein bij Parelyia toen de Tsunami kwam. Hij heeft het gelukkig overleefd met zijn vrouw en dochter en heeft daar een boekje over geschreven. Hij heeft dit boekje aan het museum gedoneerd en aan het einde van de opening zijn verhaal verteld. Iedereen was ademloos naar hem aan het luisteren.
Tsunami Intervieuws
Verder heb ik van de week een aantal interviews gehouden onder de lokale bevolking. We hebben met hun gepraat over de dag van de Tsunami. Ik heb al ruim 2 jaar met deze mensen gewerkt, maar kwam erachter dat ik van niemand wist of had gehoord wat er was gebeurd tijdens de dag zelf. Voor mij een bijzonder moment om deze verhalen te horen. Zeer indrukwekkend ook. Toen ik aan iemand vroeg waarom ik dat eigenlijk niet wist zei iemand: We hebben het wel geprobeerd te vertellen maar je was te druk met puinruimen! Daarnaast waren de meeste gesprekken op dat moment van praktische aard. Als de mensen erover vertellen merk je nog hoe het soms lijkt als de dag van gisteren en hoe ze vaak nog dagelijks ermee worden geconfronteerd. Kinderen die nog steeds niet graag komen naar de plek waar het gebeurt is en s' nachts daar helemaal niet willen zijn. Mensen die zaken kwijt zijn die erg belangrijk voor hun zijn. Bijvoorbeeld een adres van mensen uit Jordanië waar ze in het verleden gewerkt hebben (Veel mensen gaan hier een paar jaar naar het buitenland om geld te verdienen) of een bekende danser die zijn eeuwen oude maskers is verloren die onderdeel waren van generaties cultureel erfgoed. Een man had het kippenvel op zijn arm en tranen in zijn ogen toen hij vertelde dat hij tijdens de eerste golf zich had vast kunnen houden aan de deurknop van de achterdeur. Met aan de ene arm zijn kleinkind en aan de andere arm zijn dochter. Happend naar lucht tussen de watergolven, klem tussen verschillende muren en stevig vastklampend aan elkaar hopend dat het water zou zakken. Toen het water een muur had gebroken en langzaam zakte konden ze wegrennen, net op tijd voor de 2e golf zou komen. Een andere man werd met stoel en al zijn huis uitgereven en verderop zich vastklampen aan een boom. Het schijnt dat veel mensen toch na de eerste golf hebben weg kunnen komen. De mensen die tussen door nog naar huis zijn terug gegaan hebben het grotendeels niet overleefd. De eigenaar van het museum wel maar vraag niet hoe, hij heeft moeten rennen voor zijn leven en zag de dooie om zich heen en kon niks anders dan denken: Ik wil overleven. De dagen daarna was hij in complete shock en heeft alleen maar doelloos voor zich uit lopen staren. De vissers op zee hebben weinig tot niets van de Tsunami gemerkt maar toen ze terug kwamen, kwamen ze terecht in de grote puinhopen van puin en dode mensen. Een visser vertelde dat hij niet eens kon herkennen waar zijn eigen huis stond. Gelukkig was er nog een stenen bord van de tempel blijven staan die hem hielp zijn huis weer te vinden.
Zoveel verhalen en als ze erover vertellen is het nog als de dag van gisteren. Ik denk dat het belangrijk is om deze verhalen te verzamelen en te laten zien in het museum. Ook al weet ik nu nog niet welke vorm dit moet hebben. De meeste trauma verwerking is gegeven in de eerste maanden na de Tsunami, maar diep in mijn hart denk ik dat het nu juist pas de tijd is om erover te praten. Nu ze weer een beetje houvast in het leven hebben gekregen. Al het Tsunami geld is volgens mij al uitgegeven, maar ik denk dat er nog steeds heel veel te doen is qua verwerking en herdenking. Zowel voor de locale bevolking die het hebben meegemaakt als ook de buitenlandse toeristen die hier tijdens de Tsunami waren. Juist omdat zij weinig contact hebben met andere overlevenden en ze eigenlijk totaal op hun zelf zijn terug geworpen na de Tsunami. Ze hebben het wel kunnen delen met vrienden en familie, maar niet met mensen die het zelf hebben meegemaakt. Ik merk dat deze groep het er nog flink moeilijk mee heeft.
Het bord aan de weg werkt goed en verschillende mensen komen door dit bord naar het museum.
De komende weken zal ik mijn tijd besteden aan het afronden van de eerste fase van het museum en met een aantal voorbereidingen voor het monument.
Ik heb gisteren weer een gesprek gehad met de Monnik en nu is het plan om twee monumenten te maken:
- Een monument in Telwatta voor de slachtoffers van Telwatta, Parelyia, Delewathemulle en Wenamulle
- Een monument in Kahawa voor de slachtoffers van Godagoma, Kahawa en Akurala
De stukken land zullen door de tempel ter beschikking worden gesteld. Dit heeft een aantal voordelen:
- Dit geen extra kosten voor ons zijn
- Gegarandeerd houd het zijn bestemming als monument
- Het is heilige grond, wat de overledenen een eervolle plek kan geven
- Onderhoud zal door de tempel worden gewaarborgd
Met mij gaat het verder wel goed, behalve dat ik nog steeds niet echt kan lopen en het zorgt ervoor dat ik per dag minder kan doen dan ik zou willen. Na 3 weken word het zitten, hangen en liggen ook lastig. Ook kost alles meer energie dan gebruikelijk en moet ik mijn beperkingen accepteren. Ik begin steeds meer te merken hoe bewegelijk type ik ben J. Gelukkig is er ook veel werk voor mij te doen achter de labtop, waarbij ik tegelijkertijd rust kan nemen en kan werken. Hopelijk gaat het de komende weken weer beetje beter en kan ik weer lopen als ik in Nederland ben.
Hopelijk kan ik jullie deze keer wat vaker op de hoogte houden.
Tot snel, liefs Jacqueline
maandag 19 maart 2007
Goede voortgang en kleine tegenvaller
18-03-2007
Weer even een update over de stand van zaken.
Alles verloopt redelijk op schema en ik vind dat alles redelijk goed verloopt.
- Het uithangbord is gemaakt en klaar om geplaatst te worden
- De aluminium ramen en deuren zijn geplaatst
- 2 fototafels zijn bijna klaar
- De tijdelijke uitbouw aan het stenen gebouw is klaar
- Inmiddels weer 2,5 oude shelters kunnen kopen voor het dichtmaken van de overkapping
- Het dichtmaken van de grotere overkapping verder op het terrein schiet aardig op.
- Vooronderzoek naar prijzen en mogelijkheden voor het afdrukken van alle foto's is gedaan.
De eerste ideeën voor de thema indeling is gemaakt.
In het permanente deel
- Foto's van ruines
- Foto's van de nieuwe stenen huizen
- Fotoboeken
- Boeken die ik kan vinden over de Tsunami (engels en singhalees) in bibliotheek kast
(kast moet nog worden gemaakt)
- Plattegronden en landkaarten
In de tijdelijke houten uitbouw
- Foto's van de tenten, het puinruimen, banners en affiches, mensen die bezig zijn met hun dagelijkse bezigheden, de houten hutjes etc.
- Rariteiten attributen in combinatie met foto's
In de half tijdelijke houten en deels permanente uitbouw achterin het terrein- De tekeningen en teksten van de winnaars van de scholen teken en schrijf wedstrijd
- Foto's van de Tsunami en vlak daarna (van de Fotografen vereniging uit Galle en anderen)
Verder heb ik zelf wat pech ondervonden gisteren.
Ik liep op straat in Galle en was aan het onderzoeken hoe een uithangbord was gemaakt. Ik keek dus naar boven en het volgende moment lag ik plat op de vloer en had enorme pijn aan mijn voet, toen ik ernaar keek was die ongeveer 2 x zo dik geworden. De goten in de straten zijn soms overdekt, maar op veel plekken dus niet. Ze zijn ook flink diep minimaal 50 centimeter. Daar lag ik voor apegapen in de goot. En eromheen stonden steeds meer mannen die zaten te kijken naar dat blanke meisje met dat korte rokje in de goot. Ik was erg blij dat ik met Ruwan was (een andere assistent) vervolgens met tuk tuk naar ziekenhuis en foto's gemaakt. Niet gebroken maar enorm gekneusd en denk zelf misschien zelf wel een beetje gescheurd. Geen gips maar veel medicijnen, verband meegekregen en advies van rust en been omhoog. Timing erg ongelukkig 2 weken voor de opening van het museum, maar goed we maken er het maar het beste van.
Any way ik zal dus mijn werkschema moeten aanpassen omdat ik op dit moment totaal niet mobiel ben aangezien ik er niet op kan staan. Heb nu een houten stok tot mijn beschikking maar daar kom ik niet veel verder mee dan in en rondom mijn kamer. Hopelijk lukt het Ruwan om vandaag of morgen een paar krukken te regelen zodat ik iets minder afhankelijk ben. Mijn bed is inmiddels kantoor geworden en ik ga straks de krukken uitproberen naar het internet café.
Ik probeer van de nood een deugd te maken en zal de komende dagen vooral besteden aan het uitselecteren van beeld materiaal en het regelen van andere zaken. VIP regelen om het museum te openen, contacten met de fotograven uit Galle, opening uitnodiging maken, enz.. Financieel zit ik redelijk door het budget heen, maar wie weet komt er nog wat op mijn pad de komende weken. Toch apart hoe sommige zaken hier een stuk goedkoper zijn dan in Nederland, maar sommige zaken zijn duurder als bij ons. Vooral meubilair is flink aan de prijs. Ik snap nu wel waarom er zoveel plastic meubilair overal is, dit is betaalbaar!
In het dorp vragen iedereen nog steeds van allerlei help aan me en ik probeer ze duidelijk te maken dat ik geen budget heb om ze te helpen, maar dit blijft lastig voor hun om te begrijpen. Een aantal zijn gewend geraakt aan hun handje ophouden.
De reacties t.o.v. de komst van het museum zijn positief, ook al begrijpen velen het nog niet precies hoe dat er dan uit komt te zien. Vandaar dat ik het belangrijk vindt om snel open te gaan. De (foto)boeken die ik al aan mensen heb laten zien worden erg aandachtig bekeken. Kunt duidelijk merken dat zij nog geen overkill aan beeld materiaal gewend zijn :-)
Tot snel, Jacky
Weer even een update over de stand van zaken.
Alles verloopt redelijk op schema en ik vind dat alles redelijk goed verloopt.
- Het uithangbord is gemaakt en klaar om geplaatst te worden
- De aluminium ramen en deuren zijn geplaatst
- 2 fototafels zijn bijna klaar
- De tijdelijke uitbouw aan het stenen gebouw is klaar
- Inmiddels weer 2,5 oude shelters kunnen kopen voor het dichtmaken van de overkapping
- Het dichtmaken van de grotere overkapping verder op het terrein schiet aardig op.
- Vooronderzoek naar prijzen en mogelijkheden voor het afdrukken van alle foto's is gedaan.
De eerste ideeën voor de thema indeling is gemaakt.
In het permanente deel
- Foto's van ruines
- Foto's van de nieuwe stenen huizen
- Fotoboeken
- Boeken die ik kan vinden over de Tsunami (engels en singhalees) in bibliotheek kast
(kast moet nog worden gemaakt)
- Plattegronden en landkaarten
In de tijdelijke houten uitbouw
- Foto's van de tenten, het puinruimen, banners en affiches, mensen die bezig zijn met hun dagelijkse bezigheden, de houten hutjes etc.
- Rariteiten attributen in combinatie met foto's
In de half tijdelijke houten en deels permanente uitbouw achterin het terrein- De tekeningen en teksten van de winnaars van de scholen teken en schrijf wedstrijd
- Foto's van de Tsunami en vlak daarna (van de Fotografen vereniging uit Galle en anderen)
Verder heb ik zelf wat pech ondervonden gisteren.
Ik liep op straat in Galle en was aan het onderzoeken hoe een uithangbord was gemaakt. Ik keek dus naar boven en het volgende moment lag ik plat op de vloer en had enorme pijn aan mijn voet, toen ik ernaar keek was die ongeveer 2 x zo dik geworden. De goten in de straten zijn soms overdekt, maar op veel plekken dus niet. Ze zijn ook flink diep minimaal 50 centimeter. Daar lag ik voor apegapen in de goot. En eromheen stonden steeds meer mannen die zaten te kijken naar dat blanke meisje met dat korte rokje in de goot. Ik was erg blij dat ik met Ruwan was (een andere assistent) vervolgens met tuk tuk naar ziekenhuis en foto's gemaakt. Niet gebroken maar enorm gekneusd en denk zelf misschien zelf wel een beetje gescheurd. Geen gips maar veel medicijnen, verband meegekregen en advies van rust en been omhoog. Timing erg ongelukkig 2 weken voor de opening van het museum, maar goed we maken er het maar het beste van.
Any way ik zal dus mijn werkschema moeten aanpassen omdat ik op dit moment totaal niet mobiel ben aangezien ik er niet op kan staan. Heb nu een houten stok tot mijn beschikking maar daar kom ik niet veel verder mee dan in en rondom mijn kamer. Hopelijk lukt het Ruwan om vandaag of morgen een paar krukken te regelen zodat ik iets minder afhankelijk ben. Mijn bed is inmiddels kantoor geworden en ik ga straks de krukken uitproberen naar het internet café.
Ik probeer van de nood een deugd te maken en zal de komende dagen vooral besteden aan het uitselecteren van beeld materiaal en het regelen van andere zaken. VIP regelen om het museum te openen, contacten met de fotograven uit Galle, opening uitnodiging maken, enz.. Financieel zit ik redelijk door het budget heen, maar wie weet komt er nog wat op mijn pad de komende weken. Toch apart hoe sommige zaken hier een stuk goedkoper zijn dan in Nederland, maar sommige zaken zijn duurder als bij ons. Vooral meubilair is flink aan de prijs. Ik snap nu wel waarom er zoveel plastic meubilair overal is, dit is betaalbaar!
In het dorp vragen iedereen nog steeds van allerlei help aan me en ik probeer ze duidelijk te maken dat ik geen budget heb om ze te helpen, maar dit blijft lastig voor hun om te begrijpen. Een aantal zijn gewend geraakt aan hun handje ophouden.
De reacties t.o.v. de komst van het museum zijn positief, ook al begrijpen velen het nog niet precies hoe dat er dan uit komt te zien. Vandaar dat ik het belangrijk vindt om snel open te gaan. De (foto)boeken die ik al aan mensen heb laten zien worden erg aandachtig bekeken. Kunt duidelijk merken dat zij nog geen overkill aan beeld materiaal gewend zijn :-)
Tot snel, Jacky
donderdag 8 maart 2007
Na een wat rommelige start eindelijk weer op dreef
Inmiddels ben ik hier alweer anderhalve week en de tijd vliegt voorbij. Het is erg fijn om weer terug te zijn. Zowel overdag in het dorp Telwatta als s' avonds in Hikkaduwa.
De muggen zijn blij dat ik er weer ben en verwelkomen me elke dag weer massaal. In bed gat het wel goed met de spuitbus, maar overal waar ik na zonsondergang buiten zit weten ze me te vinden.
De eerste dagen vooral bezig geweest om te acclimatiseren, bij te komen van de jetlag, veel welkoms maaltijden en drankjes, te wennen aan de temperatuur en alle mensen te zien die ik inmiddels heb leren kennen. Voordeel is dat het hier allemaal vrij klein en dorps is dus je komt iedereen vanzelf weer tegen.
Het duurde even voordat alles op gang kwam, maar inmiddels kan ik wel zeggen dat het project is gestart. Al vrij snel besefte ik me weer dat het vrij lang duurt om dingen te regelen en uit te voeren. Om maar een voorbeeld te noemen je bent zo weer een week verder voordat je een bepaalde winkel/bedrijf hebt gevonden om de glazen aluminium gevel te bouwen. Ik heb daarom besloten om me in eerste instantie vooral te richten op het museum, zodat ik tijdens dit verblijf deze in ieder geval iets concreet kan afronden en het museum in de kleine eerste vorm kan realiseren. Mocht het allemaal voorspoedig verlopen dan kan ik me misschien nog bezig houden met het monument.
Wederom ben ik erg blij met mijn locale assistenten die me helpen om de projecten te realiseren zoals: Ruchi, Ruwan, Sunny en Baron de Silva.
Op dit moment zijn de belangrijkste zaken ingang gezet voor het museum:
- De 2 ramen zijn besteld en worden de komende week gemaakt.
- De glazen voorgevel en deur zijn ook in de maak en zijn als het goed is over 1 week geplaatst.
- 1 foto tafel word gemaakt door de timmerman die we de vorige keer hebben geholpen met een zaagmachine en een overkapping.
- We hebben een 2e hands shelter opgekocht (die ik eerder heb laten bouwen samen met de Denen) om met dit hout een tijdelijke uitbouw te maken om op die manier de museumruimte en het muuroppervlak iets te vergroten.
- Donderdag en vrijdag hopen we deze tijdelijke houten uitbouw klaar te hebben voor gebruik.
- Ik heb weer meer fotomateriaal van mensen gekregen voor het museum en heb inmiddels contact met een aantal deelnemers van de Galle Photo Assocation om te kijken of zij interesse hebben om samen te werken met het project. Ze hebben afgelopen december ook een tijdelijke expositie gehad in de Town Hall van Galle. Ik heb zaterdag een afspraak met hun.
- Ik ben nog steeds op zoek naar foto materiaal van voor de Tsunami, maar tot op heden heb ik nog niks kunnen vinden. Alles in de omgeving is met de Tsunami weggespoeld.
- De bibliotheek in Galle geeft ons de mogelijkheid hun Tsunami archief in te zien en we kunnen dit materiaal scannen of kopiëren als we willen. Daarnaast hebben we ontdekt dat het mogelijk is om de oude kranten te nog na te bestellen als we dat willen.
- Ik heb een schrijf en/of teken wedstrijd uitgezet bij de 7 scholen die in de buurt van het museum liggen: Hikkaduwa, Totagamowa, Seenigama, Wenamulle, Parelyia, Kahawa en Akurala. In totaal ongeveer een bereik van 2.000 kinderen. Kinderen in de leeftijd van 6-18 kunnen mee doen en over 2 weken is de sluitingsdatum. De winnende tekeningen en teksten van de kinderen zullen worden geëxposeerd in het museum. Ben heel benieuwd wat hieruit komt J . Nu ben ik de juryleden aan het verzamelen en aan het bedenken hoe de keuze te maken uit dit grote aantal kunst-werken. Komt tijd komt raad.
- We hebben een winkel in Hikkaduwa gevonden die het uithangbord voor aan de weg kan maken. Deze ga ik komende maandag bestellen en die is dan over een dag of 4 klaar.
- De vorige keer hebben we overkapping gemaakt, maar deze word niet echt gebruikt. Ben nu aan het kijken of we 3 2ehands houten shelters kunnen opkopen om met dat materiaal de zijkanten dicht te maken en op die manier ook extra expositie ruimte te creëren. Daarnaast zit ik te denken om voor deze ruimte een object te maken waarin foto's kunnen komen te hangen van de mensen die overleden zijn tijdens de Tsunami in de nabije omgeving. Als een soort aanzet en voorloper voor het permanente herdenkingsmonument.
- De andere foto tafel en de bibliotheek kast staan nog even niet in bestelling en on hold aangezien daar op dit moment nog geen budget voor is. Even afwachten of er nog donaties binnen komen de komende weken.
IK HOOP OP 31 MAART DE MUSEUM TE KUNNEN OPENEN
(Dit is tevens de verjaardag van de eigenaar, kwamen we achter.)
Nog een hoop te doen voor de opening maar met een beetje geluk gaat dat lukken. Dit was het even voor nu, tot de volgende log!
PS: Ik wil de mensen die een donatie hebben gedaan via deze weg alvast heel erg bedanken voor hun steun aan het project. Echt heel fijn!
De muggen zijn blij dat ik er weer ben en verwelkomen me elke dag weer massaal. In bed gat het wel goed met de spuitbus, maar overal waar ik na zonsondergang buiten zit weten ze me te vinden.
De eerste dagen vooral bezig geweest om te acclimatiseren, bij te komen van de jetlag, veel welkoms maaltijden en drankjes, te wennen aan de temperatuur en alle mensen te zien die ik inmiddels heb leren kennen. Voordeel is dat het hier allemaal vrij klein en dorps is dus je komt iedereen vanzelf weer tegen.
Het duurde even voordat alles op gang kwam, maar inmiddels kan ik wel zeggen dat het project is gestart. Al vrij snel besefte ik me weer dat het vrij lang duurt om dingen te regelen en uit te voeren. Om maar een voorbeeld te noemen je bent zo weer een week verder voordat je een bepaalde winkel/bedrijf hebt gevonden om de glazen aluminium gevel te bouwen. Ik heb daarom besloten om me in eerste instantie vooral te richten op het museum, zodat ik tijdens dit verblijf deze in ieder geval iets concreet kan afronden en het museum in de kleine eerste vorm kan realiseren. Mocht het allemaal voorspoedig verlopen dan kan ik me misschien nog bezig houden met het monument.
Wederom ben ik erg blij met mijn locale assistenten die me helpen om de projecten te realiseren zoals: Ruchi, Ruwan, Sunny en Baron de Silva.
Op dit moment zijn de belangrijkste zaken ingang gezet voor het museum:
- De 2 ramen zijn besteld en worden de komende week gemaakt.
- De glazen voorgevel en deur zijn ook in de maak en zijn als het goed is over 1 week geplaatst.
- 1 foto tafel word gemaakt door de timmerman die we de vorige keer hebben geholpen met een zaagmachine en een overkapping.
- We hebben een 2e hands shelter opgekocht (die ik eerder heb laten bouwen samen met de Denen) om met dit hout een tijdelijke uitbouw te maken om op die manier de museumruimte en het muuroppervlak iets te vergroten.
- Donderdag en vrijdag hopen we deze tijdelijke houten uitbouw klaar te hebben voor gebruik.
- Ik heb weer meer fotomateriaal van mensen gekregen voor het museum en heb inmiddels contact met een aantal deelnemers van de Galle Photo Assocation om te kijken of zij interesse hebben om samen te werken met het project. Ze hebben afgelopen december ook een tijdelijke expositie gehad in de Town Hall van Galle. Ik heb zaterdag een afspraak met hun.
- Ik ben nog steeds op zoek naar foto materiaal van voor de Tsunami, maar tot op heden heb ik nog niks kunnen vinden. Alles in de omgeving is met de Tsunami weggespoeld.
- De bibliotheek in Galle geeft ons de mogelijkheid hun Tsunami archief in te zien en we kunnen dit materiaal scannen of kopiëren als we willen. Daarnaast hebben we ontdekt dat het mogelijk is om de oude kranten te nog na te bestellen als we dat willen.
- Ik heb een schrijf en/of teken wedstrijd uitgezet bij de 7 scholen die in de buurt van het museum liggen: Hikkaduwa, Totagamowa, Seenigama, Wenamulle, Parelyia, Kahawa en Akurala. In totaal ongeveer een bereik van 2.000 kinderen. Kinderen in de leeftijd van 6-18 kunnen mee doen en over 2 weken is de sluitingsdatum. De winnende tekeningen en teksten van de kinderen zullen worden geëxposeerd in het museum. Ben heel benieuwd wat hieruit komt J . Nu ben ik de juryleden aan het verzamelen en aan het bedenken hoe de keuze te maken uit dit grote aantal kunst-werken. Komt tijd komt raad.
- We hebben een winkel in Hikkaduwa gevonden die het uithangbord voor aan de weg kan maken. Deze ga ik komende maandag bestellen en die is dan over een dag of 4 klaar.
- De vorige keer hebben we overkapping gemaakt, maar deze word niet echt gebruikt. Ben nu aan het kijken of we 3 2ehands houten shelters kunnen opkopen om met dat materiaal de zijkanten dicht te maken en op die manier ook extra expositie ruimte te creëren. Daarnaast zit ik te denken om voor deze ruimte een object te maken waarin foto's kunnen komen te hangen van de mensen die overleden zijn tijdens de Tsunami in de nabije omgeving. Als een soort aanzet en voorloper voor het permanente herdenkingsmonument.
- De andere foto tafel en de bibliotheek kast staan nog even niet in bestelling en on hold aangezien daar op dit moment nog geen budget voor is. Even afwachten of er nog donaties binnen komen de komende weken.
IK HOOP OP 31 MAART DE MUSEUM TE KUNNEN OPENEN
(Dit is tevens de verjaardag van de eigenaar, kwamen we achter.)
Nog een hoop te doen voor de opening maar met een beetje geluk gaat dat lukken. Dit was het even voor nu, tot de volgende log!
PS: Ik wil de mensen die een donatie hebben gedaan via deze weg alvast heel erg bedanken voor hun steun aan het project. Echt heel fijn!
donderdag 22 februari 2007
Nieuwe projecten Telwatte Sri Lanka
Over een paar dagen vertrek ik weer richting Sri Lanka om daar te beginnen met 2 nieuwe projecten.
Korte omschrijving van de projecten:
1] Het maken van een Museum Installatie met als uitgangspunt tekst/beeldmateriaal terug te brengen bij de locale bevolking tbv hun verwerkingsproces, hun historische culturele waarden en als onderzoeksmateriaal voor de locale bevolking. Dit beeld materiaal is de hele wereld over geweest, maar de locale bevolking heeft niks gezien. Als eerste aanzet begin ik met mijn eigen beeldmateriaal terug te geven. Vervolgens zal ik onderzoek doen naar beschikbaar beeldmateriaal daar ter plekke en vervolgens naar beeld materiaal van anderen zoals hulpverleners, pers en anderen die hun beeld materiaal ter beschikking willen stellen. Het wordt een laagdrempelige museum installatie die gratis voor iedereen toegankelijk is. Een verzamelpunt voor beeldmateriaal, verhalen en artikelen. Een installatie die met de tijd zal groeien doordat er steeds weer nieuw materiaal aan zal worden toegevoegd.
2] Het maken van een Herdenking Monument voor 400 mensen die in die omgeving zijn omgekomen. De meeste mensen hebben geen graf, zijn in massagraven beland of worden nog steeds vermist. Ik wil samen met de overlevenden een monument maken voor de slachtoffers, zodat die een respectvolle rustplaats krijgen. Ik hoop door de overlevenden hierin te betrekken en hun een tastbare plek aan te reiken dat zij het verdriet langzaam aan een plek kunnen geven.
Korte omschrijving van de projecten:
1] Het maken van een Museum Installatie met als uitgangspunt tekst/beeldmateriaal terug te brengen bij de locale bevolking tbv hun verwerkingsproces, hun historische culturele waarden en als onderzoeksmateriaal voor de locale bevolking. Dit beeld materiaal is de hele wereld over geweest, maar de locale bevolking heeft niks gezien. Als eerste aanzet begin ik met mijn eigen beeldmateriaal terug te geven. Vervolgens zal ik onderzoek doen naar beschikbaar beeldmateriaal daar ter plekke en vervolgens naar beeld materiaal van anderen zoals hulpverleners, pers en anderen die hun beeld materiaal ter beschikking willen stellen. Het wordt een laagdrempelige museum installatie die gratis voor iedereen toegankelijk is. Een verzamelpunt voor beeldmateriaal, verhalen en artikelen. Een installatie die met de tijd zal groeien doordat er steeds weer nieuw materiaal aan zal worden toegevoegd.
2] Het maken van een Herdenking Monument voor 400 mensen die in die omgeving zijn omgekomen. De meeste mensen hebben geen graf, zijn in massagraven beland of worden nog steeds vermist. Ik wil samen met de overlevenden een monument maken voor de slachtoffers, zodat die een respectvolle rustplaats krijgen. Ik hoop door de overlevenden hierin te betrekken en hun een tastbare plek aan te reiken dat zij het verdriet langzaam aan een plek kunnen geven.
